امامت امام سجاد از عصر روز عاشوراي سال 61 هجري آغاز شده و تا زمان شهادت ايشان در سال 95 هجري به مدت 34 سال ادامه داشت.
اما در مورد كيفيت شهادت آن بزرگوار بايد گفت: از آنجايي كه امام سجاد عليه‌السلام از پشتوانه مردمي بزرگي برخوردار بود تا جايي كه مردم با اعجاب و بزرگداشت از علم و فقه و عبادت آن حضرت سخن مي‌گفتند واجتماعات مردم مملو از بحث پيرامون صبر و ديگر ملكات او بوده و آنچنان‌در دل‌هاي مردم جاي گرفته بود كه فقط كسي را سعادتمند مي‌دانستند كه‌توفيق ديدارش را مي‌يافت و شرافت روبرو شدن با او و شنيدن كلامش نصيب‌او مي‌شد، همه اين مسائل كه موجب مطرح شدن امام سجاد در جامعه مي‌شد،بر امويان گران آمده و خواب راحت را از چشمانشان مي‌گرفت. به ويژه وليد بن عبدالملك اُموي كه رؤياي شيرين حكومت بر مسلمين و جانشيني رسول‌خدا صلي‌الله‌عليه‌وآله را در سر مي‌پروراند و از كينه توزترين دشمنان امام زين العابدين‌عليه‌السلام به‌حساب مي‌آمد.
زهري از وليد روايت كرده كه گفت: تا علي بن الحسين زنده است راحتي براي من وجود ندارد.
به همين سبب چون حكومت به وي رسيد تصميم به ترور امام‌سجادعليه‌السلام‌گرفت، او سمي كُشنده براي حاكم مدينه فرستاد تا آن را به امام سجادعليه‌السلام بخوراند حاكم مدينه نيز اين جنايت هولناك را به انجام رسانيد و روح‌بزرگ امام زين العابدين‌عليه‌السلام پس از اينكه آفاق را با نور علم و عبادت و جهاد وخالي بودن از هواي نفس روشن كرده بود به سوي خالق خويش پروازكرد.
امام ابوجعفر محمد باقرعليه‌السلام تجهيز جنازه پدر بزرگوارش را به عهده گرفت وپس از تشييع پر جمعيت و بي نظيري كه مدينه مانند آن را به خود نديده بود آن‌پيكر پاك را به بقيع آورده و قبري در كنار قبر عموي پاكش سرور جوانان اهل‌بهشت امام حسن مجتبي‌عليه‌السلام براي او حفر نمودند، امام باقرعليه‌السلام جنازه پدرش زين‌العابدين و سيد الساجدين‌عليه‌السلام را در خانه آخرت قرار داد.(رك: ارشاد شيخ مفيد، ص 253 و 254)
منبع:پرسمان