ابن نما با سند خود ذکر می‌کند که حرّ به امام حسین (ع) گفت:
چون ابن زیاد مرا به سوی تو فرستاد، از قصر او بیرون آمدم، از پشت سرم ندایی شنیدم که می‌گفت: ای حر! تو را مژده باد به نیکی! چون برگشتم، کسی را ندیدم. پیش خود گفتم: به خدا که این مژده نیست، من برای مبارزه با حسین (ع) می‌روم! فکر نمی‌کردم که از تو پیروی کنم. امام فرمود: به خیر و پاداش رسیدی.
قال ابن نما:
وَ رُوِّيتُ بِإِسْنَادِي أَنَّهُ [الحرّ] قَالَ لِلْحُسَيْنِ (ع) لَمَّا وَجَّهَنِي عُبَيْدُ اللَّهِ إِلَيْكَ، خَرَجْت مِنَ الْقَصْرِ فَنُودِيتُ مِنْ خَلْفِي: أَبْشِرْ يَا حُرُّ بِخَيْرٍ، فَالْتَفَتُّ فَلَمْ أَرَ أَحَداً فَقُلْتُ: وَ اللَّهِ مَا هَذِهِ بِشَارَةٌ وَ أَنَا أَسِيرُ إِلَى الْحُسَيْنِ (ع)! وَ مَا أُحَدِّثُ نَفْسِي بِاتِّبَاعِكَ، فَقَالَ (ع) لَقَدْ أَصَبْتَ أَجْراً وَ خَيْراَ. [1]
[1]– مثیر الاحزان: 59، تسلیة المجالس و زینة المجالس 2: 281، البحار 45: 15، العوالم 17: 258، موسوعة کلمات الامام الحسین (ع): 439 ح 414.