«حافظ ابوطاهر سلفی» از علمای قرن 6 هـ ق در کتاب «الطیوریّات» به نقل از «جعفر بن محمد بن نُصیر الخُلدی» ـ که ابن کثیر در کتاب «البدایه و النهایه» در وقایع سال 348 هـ ق او را صدوق و ثقه معرفی می کند ـ می نویسد:
«نوعی بیماری شدید پوستی داشتم و آن را به خاک قبر حسین علیه السلام کشیدم، و بعد از آن به خواب رفتم وقتی بیدار شدم هیچ اثری از آن بیماری در بدنم نبود!!»
برچسب خوردهابن کثیر, البدایه و النهایه, الطیوریات, تربت, تربت امام حسین, تربت امام حسین علیه السلام, تربت امام حسین(ع), تربت سیدالشهدا, تربت سیدالشهدا علیه السلام, تربت سیدالشهدا(ع), تربت کربلا, جعفر بن محمد بن نصیر الخلدی, حافظ ابوطاهر سلفی, خلدی, شفا در تربت سیدالشهدا, شفا در تربت سیدالشهدا علیه السلام, شفا در تربت سیدالشهدا(ع), شفا در تربت کربلا, میراث مخطوط اسلامی, نسخ خطی
