«حاکم نیشابوری» می گوید:
خداوند از کرامات این خاک بهترین کرامات را نشان داده است: من دچار بیماری خشکی مفاصل بودم که جز با سختی نمیتوانستم راه بروم، پس بیرون آمدم و (آن تربت را) زیارت کردم و به نوقان با دو کفش کرباسی بازگشتم؛ صبح فردا در نوقان بودم، در حالی که آن درد رفته بود و تندرست به نیشابور برگشتم.
برچسب خوردهاباالحسن, الغدیر, الغدیر علامه امینی, امام رضا, امام رضا (ع), امام رضا علیه السلام, امام علی بن موسی, امام علی بن موسی الرضا علیه السلام, امام علی بن موسی علیه السلام, امام علی علیه السلام, امام هشتم, امامت, امامت امیرالمومنین, امامت امیرالمومنین علیه السلام, امیرالمؤمنین, امیرالمؤمنین علیه السلام, پابوسی, پابوسی امام رضا, پابوسی امام رضا علیه السلام, پابوسی حضرت امام رضا, پابوسی حضرت امام رضا علیه السلام, پیامبر اکرم, پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم, تاریخ, تاریخ اسلام, تاریخ شیعه, تاریخ نیشابور, ترجمه الغدیر, ثامن الحجج, حاکم, حاکم نیشابوری, حضرت امام رضا, حضرت امام رضا (ع), حضرت امام رضا علیه السلام, رسول خدا, رسول خدا (ص), رضا, زائر, زائر مرقد امام رضا, زائر مرقد امام رضا علیه السلام, زیارت مرقـد امام رضا علیه السلام, شفای حاکم نیشابوری, شفای حاکم نیشابوری در مشهد, عکس نوشته, علّامه امینی, علی بن موسی, علی بن موسی (ع), علی علیه السلام, غدیر, غریب الغربا, کتاب تاریخ نیشابور, متن الغدیر, محبت امیرالمؤمنین, محبت امیرالمؤمنین علیه السلام, مرقـد امام رضا, مرقـد امام رضا علیه السلام, معین الضعفا, نبیّ مکرّم اسلام, نبی مکرم اسلام صلی الله علیه و آله, نبیّ مکرّم اسلام صلّی الله علیه و آله و سلّم, ولایت
