اين نقد دل، نثار شهيدان كربلا[1]
چون خاك ره‌گذار شهيدان كربلا
طوري كه قدر و منزلتش از فلك گذشت
سنگي است از مزار شهيدان كربلا
دين در حصار كعبه و از روي معني است
صد كعبه در حصار شهيدان كربلا
آب خضر به پرده‌ي ظلمت نهفته چيست؟
گر نيست شرمسار شهيدان كربلا
گر خضر از حيات، پشيمان شود، رواست
كاو نيست در شمار شهيدان كربلا
در چشم آفتاب كند خاك، اگر رود
بر آسمان، غبار شهيدان كربلا
توفان نوح سر نزد از كربلا عجب
از چشم اشكبار شهيدان كربلا
توفان آب اگر طلبي در كنار بحر
توفان خون كنار شهيدان كربلا
گل‌گشت عاشقان همه در خون خود بُوَد
اين است لاله‌زار شهيدان كربلا
در خون نشسته تشنه‌لبان تا كه غم برد
ابري به گريه بار شهيدان كربلا
واحسرتا! كه دود بر آمد به جاي ابر
از جان دل‌فگار شهيدان كربلا
از جور عهد و از ستم كوفيان شوم
اين فتنه شد دچار شهيدان كربلا
آخر شدند سگ صفت آنان كه بوده‌اند
آدم به اعتبار شهيدان كربلا
از روزگار، شكوه دلا! چند مي‌كني؟
بنگر به روزگار شهيدان كربلا
تا دست لطف حق چه نهد مرهم نهان
بر زخم آشكار شهيدان كربلا
استاده است ساقي كوثر، مي طهور
بر كف، در انتظار شهيدان كربلا
يارب! به حق شاه رسل مصطفي كه هست
بر فخرش افتخار شهيدان كربلا!
يارب! به حقّ گنج كرم مرتضي علي
آن اژدهاشكار شهيدان كربلا!
يارب! به حقّ گوهر پاكيزه‌ي حسن
آن دُرّ شاهوار شهيدان كربلا!
يارب! به حقّ عصمت زين العباد كاوست
در دهر، يادگار شهيدان كربلا!
يارب! به حقّ باقر صابر، مكان علم
آن مكرُمت شعار شهيدان كربلا!
يارب! به حقّ جعفر صادق، امام دين
آن گنج باوقار شهيدان كربلا!
يارب! به حقّ موسي كاظم، سحاب لطف
آن ابر دُرنثار شهيدان كربلا!
يارب! به حقّ شاه خراسان كه نور اوست
شمع سرمزار شهيدان كربلا!
يارب! به حقّ جود تقي، مظهر كرم
آن نخل ميوه‌دار شهيدان كربلا!
يارب! به حقّ هادي دين نبي، نقي
آن سرو جويبار شهيدان كربلا!
يارب! به حقّ عسكري آن شه‌سوار دين
لشكركش تبار شهيدان كربلا!
يارب! به حقّ مهدي هادي كز او شود
جبرِ شكستِ كار شهيدان كربلا
كز آفتاب لطف به «اهلي» نگر كه هست
چون سايه، خاكسار شهيدان كربلا
دارد اميد آن كه به جنّت درآردش
لطف تو در جوار شهيدان كربلا
منابع: اثرآفرینان، دیوان اشعار اهلی شیرازی
[1]. ديوان اشعار اهلي شيرازي، ص 423 ـ 424.
سلام و ارادت
اشعارش خوب بود ، روح شاعر قرین رحمت باد،
ارادتمند اکبرنژاد