اگر كسى شرك خفيف داشته باشد، مؤمن است؛ چون فرمود: «وَ ما يُؤمِنُ أَكْثَرُهُمْ بِاللّهِ إِلاّ وَ هُمْ مُشْرِكُونَ؛ اكثر مؤمنان مشركند.» ريشه اين شرك يا ريا است و يا قصور در توحيد.
بر اساس برخى روايات، اين كه عده اى مى گويند اگر فلان كس نبود مشكل ما حل نمى شد يا همين تعبير نارواى عرفى ما كه مى گوييم اول خدا دوم طبيب، با توحيد ناب سازگار نيست؛ زيرا خدا اولى است كه آخر هم هست و در قبال خدا موجود ديگرى مؤثر نخواهد بود. بنابراين، اميد است اين گونه افراد به اذن حضرت حق مورد شفاعت واقع شوند.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی