1 – آمر و ناهى باید معروف و منكر را بشناسد.

2 – احتمال دهد امر و نهى او تأثیر دارد.

3 – امر و نهى مفسده اى (ضرر جانى، مالى مهم و آبرویى) نداشته باشد.

4 – تارك معروف و عامل منكر، بر ادامه شیوه خود اصرار داشته باشد.

 

منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *