عارف که از خدا می‌ترسد و معصیت او نمی‌کند و مرگ را حضور حق و رحمت حق داند، دیگر از مرگ و هیچ حادثه و مخلوقی نمی‌ترسد؛ زیرا ترس‌ها همه از مرگ است؛ و عارف بالله مرگ را خوش‌ترین حال و بهترین سعادت خود داند که حضور محبوب خود می‌رود.
پس هر کس خداترس شد، خدا او را از هر امر مخوف وترسناک ایمن سازد تا از هیچ چیز نترسد و مانند علی (ع) و شیعیان واقعی او، شجاع و دلیرترین مردم است.
منبع: کتاب پندهای آسمانی، ص 112
