رسم بزرگان واشراف مكه اين بوده كه فرزندانشان را به دايه مي سپردند تا فرزندانشان در محيطي بيرون از مكه رشد پيدا كنند. منابع كهن تاريخي علت انجام چنين كاري را:
1 – آلوده بودن هواي مكه. زيرا مكه شهري تجاري و محل عبور كاروان‌هاي تجاري بود كه از ساير شهرها و كشورها به اين شهر آمده و انواع بيماري ها از نقاط دور و نزديك با خود به اين شهر مي‌آوردند.
2 – شيوع بيماري وبا هنگام تولد پيامبر خدا.
3 – علت ديگري كه براي اين موضوع مي توان برشمرد خشكسالي وقحطي است كه در آن ايام شهر مكه را فرا گرفته بود.( طبري، تاريخ الطبري، ترجمه ابوالقاسم پاينده، تهران، اساطير، چ پنجم، 1375ش، ج2، ص709).
بدين جهت افرادي از قبيله بني سعد بن بكر بن هوازن بن منصوركه مردمي فقير بودند هر ساله در فصل بهار به شهر مكه مي آمدند وكودكان شيرخوار مكه را به مناطق خوش آب وهوا مي بردندو شير مي دادند تا كودكان به خوبي رشد كنند ودر ضمن آن كودكان از فصاحت زبان آن قبيله بهره مي بردند(بلعمي، تاريخنامه طبري، تحقيق محمد روشن، چ دوم، سروش، 1378ش، ج2.ص751) پيامبر اكرم (ص) نيزدر اين قبيله شير خورده بود.(ابن خلدون، العبر (تاريخ ابن خلدون) ترجمه آيتي، موسسه مطالعات وتحقيقات فرهنگي، چاپ اول، 1363ش، ج1، ص355)
منبع:پرسمان