ابن شهر آشوب گوید:

امّ سلمه (خدای از او راضی باد) گفته است:

با مصیبت فقدان پیامبر روبرو شدیم و او در میان ما امام کرامت بود و چه نیکو امامی.

او مایه استواری و سرآمدی ما بود امروز دیگر ما مایه‌ی استواری نداریم.

می‌نالیم و شکوه می‌کنیم، از آنچه با آن روبرو شدیم شهر محترم (مکّه) نیز در فقدان تو ناله می‌کند.

دور نرو[عجیب مشمار] هر جوانمردِ بخشنده را بزودی مرگ در می‌یابد، اگر چه او از مرگ بیزار باشد.

رثاء أُمّ سلمة

و روی أیضاً:

فجعنا بالنّبيّ و كان فينا             إمام كرامة نعم الإمام‏

و كان قوامنا و الرأس منّا            فنحن اليوم ليس لنا قوام‏

ننوح و نشتكي ما قد لقينا             و يشكو فقدك البلد الحرام‏

فلا تبعد فكلّ فتى كريم                       سيدركه و إن كره الحمام‏[1]

 


[1] ـ نفس المصدر

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *