برقی سروده است:
آن دو هیزم در خانه‌ی فاطمه (ع) ریختند و آتش افروختند در حالی که به آنان، ناسزا می‌گفتند.
و در خانه جز صدیقه طاهره از بانوان و علی (ع) و دو سبط رسول خدا (ص)، کس دیگری نبود.
نمی‌گویم آن دو مکر کردند و کینه ورزیدند،بکله می‌گویم کافر شدند و کفر به مراتب آسان‌تر از سوزاندن کودکان است.
هر چه از جور و ستم و فتنه و بلا، پیش آمد، مه بر گردن آن دو نفر است و درروز رستاخیر چون حلقه آتشین به گردنشان خواهد افتاد.
و قال البرقیّ:
و كلّلا النار من بيت و من حطب و المضرمان لمن فيه يسبّان
و ليس في البيت إلّا كلّ طاهرة من النّساء و صديق و سبطان
فلم أقل غدرا بل قلت قد كفرا و الكفر أيسر من تحريق ولدان
و كلّ ما كان من جور و من فتن ففي رقابهما في النّار طوقان[1]
[1]. الصراط المستقیم 3: 13.
برچسب خوردهاسناد شهادت, الصدیقة الشهیده, ام الائمه, ام الحسن, ام الحسن و الحسین, ام الحسین, ام السبطین, ام المؤمنین, امام علی, امام علی علیه السلام, اوصاف, اوصاف بی بی دو عالم, اوصاف حضرت زهرا, اوصاف حضرت زهرا سلام الله علیها, اوصاف حضرت فاطمه, برقی, بی بی دو عالم, پیامبر, پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله, حضرت زهرا, حضرت زهرا (س), حضرت زهرا سلام الله علیها, حضرت زهرا علیها السلام, حضرت زهرا(عليها السلام), حضرت فاطمه, حضرت فاطمه زهرا, حضرت فاطمه سلام‌الله‌علیها, دختر رسول خدا, راضیة مرضیه, راضیه, روایت, شهادت حضرت زهرا, شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها, شهادت حضرت فاطمه, شهادت حضرت فاطمه سلام الله علیها, شیخ صدوق, صدیقة الشهیده, صدیقه, صدیقه شهید, صفات, صفات حضرت زهرا, صفت های حضرت زهرا, فدک, مقتل حضرت زهرا, مقتل حضرت زهرا سلام الله علیها, مقتل حضرت فاطمه, مقتل حضرت فاطمه زهرا, مقتل حضرت فاطمه زهرا (س), مقتل حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها, مقتل حضرت فاطمه سلام الله علیها, مقتل حضرت فاطمه(س)
