ابن صباغ مالکی گفته است روایت شده:
هنگامی که علی (ع) پس از وفات فاطمه (ع) از کفن و دفن او فارغ شد، به خانه بازگشت از تنهایی به وحشت افتاد ناله‌ای دردناک برآورد و در سوگ فاطمه (ع) سه بیت از ابیات گذشته را سرود.
قال ابن صبّاغ المالکیّ:
روی أنّ علیّاً لمّا ماتت فاطمة و فرغ من جهازها و دفنها، رجع إلی البیت فاستوحش فیه، و جزع علیها جزعاً شدیداً ثمّ أنشأ یقول:…. و ذکر ثلاثة ابیات من رثائه.[1]
[1]. الفصول المهمّة: 140.
