شیخ انصاری گفته است:
روایت شده که علی بن ابی‌طالب (ع) زمانی که فاطمه (ع) را در کفنش پوشیده دید، گریست و برای او، مرثیه‌ای سرود.. و آن‌گاه دو بیت شعر در مرثیه فاطمه (ع)، بیان کرد.
في مراثیها (ع)
قال الأنصاريّ:
یروی أنّ عليّ بن أبي طالب (ع) لمّا رأی فاطمه (ع) مسجّاة بثوبها بکی حتّی رثی له ثمّ قال:… و ذکر بیتین من رثائه.[1]
[1]. الجوهرة: 19.
