شیخ طوسی به سند خود از ابوذر نقل کرده است که گفت:
از امّ سلمه شنیدم که می‌گفت: از رسول خدا (ص) در آن بیماری که از دنیا رفت، در حالی که اطلاق پُر از اصحاب بود شنیدم که می‌فرمود: ای مردم! نزدیک است که قبض روح شوم و از شما جدا گردم؛ این کلام را به عنوان اتمام حجّت، پیشاپیش به شما می‌گویم؛ بدانید که من در میان شما کتاب خدای عزّوجلّ و عترتم، اهل بیتم را به جای می‌گذارم. سپس دست علی (ع) را گرفت و بلند کرد و فرمود: این علی با قرآن است و قرآن با علی است، دو جانشین بینا [یار هم] هستند و از یکدیگر جدا نشوند تا در کنار حوض بر من وارد گردند و من از آن دو بپرسم که بعد از من، چگونه با آن‌ها رفتار شده است.
قال الطّوسيّ:
أَخْبَرَنَا جَمَاعَةٌ، عَنْ أَبِي الْمُفَضَّلِ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ جَعْفَرٍ الرَّزَّازُ الْقُرَشِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا جَدِّي لِأُمِّي مُحَمَّدُ بْنُ عِيسَى الْقَيْسِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا إِسْحَاقُ بْنُ يَزِيدَ الطَّائِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا هَاشِمُ بْنُ الْبَرِيدِ، عَنْ أَبِي سَعِيدٍ التَّيْمِيِّ، قَالَ: سَمِعْتُ أَبَا ثَابِتٍ مَوْلَى أَبِي ذَرٍّ يَقُولُ: سَمِعْتُ أُمَّ سَلَمَةَ تَقُولُ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (ص) فِي مَرَضِهِ الَّذِي قُبِضَ فِيهِ يَقُولُ: وَ قَدِ امْتَلَأَتِ الْحُجْرَةُ مِنْ أَصْحَابِهِ، أَيُّهَا النَّاسُ يُوشِكُ أَنْ أُقْبَضَ قَبْضاً سَرِيعاً فَيَنْطَلِقَ بِي، وَ قَدْ قَدَّمْتُ إِلَيْكُمُ الْقَوْلَ مَعْذِرَةً إِلَيْكُمْ، أَلَا إِنِّي مُخَلِّفٌ فِيكُمْ كِتَابَ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي. ثُمَّ أَخَذَ بِيَدِ عَلِيٍّ (ع) فَرَفَعَهَا فَقَالَ: هَذَا عَلِيٌّ مَعَ الْقُرْآنِ وَ الْقُرْآنُ مَعَ عَلِيٍّ، خَلِيفَتَانِ بَصِيرَانِ [نصیران] لَا يَفْتَرِقَانِ حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ، فَأَسْأَلُهُمَا مَا ذَا خُلِّفْتُ فِيهِمَا.[1]
[1] . الامالی : 478 ح 1045/14، الصواعق المحرقة: 194، غایة المرام 1: 305 ح 21 نقلاً عن الامالی، کشف الغمة 1: 408، عنه البحار 22: 476 ح 26 و 92: 80 ح 5 نقلاً عن الامالی.