شیخ طوسی به سند خود از امّ الفضل، دختر عبّاس نقل کرده است که گفت:
وقتی بیماری که رسول خدا (ص) در آن بدرود زندگی گفت، سنگین شد، مختصر بهبودی حاصل کرد در حالی که ما گریه می‌کردیم و فرمود: چه چیز سبب گریه‌ی شما است؟ عرض کردیم: ای رسول خدا! گریه‌ی ما، نه برای خوی و عادت است، بلکه برای جدایی از شما و جدایی از اخبار آسمان (وحی) و برای امّت بعد از شما گریه می‌کنیم. حضرت فرمود: هان! که شما بعد از من مقهور و مستضعف خواهید گشت.
قال الطّوسيّ:
أخبرنا محمّد بن محمّد، قَالَ: أَخْبَرَنِي أَبُو عُبَيْدِ اللَّهِ مُحَمَّدُ بْنُ عِمْرَانَ الْمَرْزُبَانِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنِي أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْجَوْهَرِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا الْحَسَنُ بْنُ عُلَيْلٍ الْعَنَزِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ الْكَرِيمِ بْنُ مُحَمَّدٍ، قَالَ: حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ، قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ مِنْقَرٍ، عَنْ زِيَادِ بْنِ الْمُنْذِرِ، قَالَ: حَدَّثَنَا شُرَحْبِيلُ، عَنْ أُمِّ الْفَضْلِ بْنِتِ الْعَبَّاسِ، قَالَتْ لَمَّا ثَقُلَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) فِي مَرَضِهِ الَّذِي تُوُفِّيَ فِيهِ أَفَاقَ إِفَاقَةً وَ نَحْنُ نَبْكِي، فَقَالَ: مَا الَّذِي يُبْكِيكُمْ؟ قُلْنَا: يَا رَسُولَ اللَّهِ، نَبْكِي لِغَيْرِ خَصْلَةٍ، نَبْكِي لِفِرَاقِكَ إِيَّانَا، وَ لِانْقِطَاعِ خَبَرِ السَّمَاءِ عَنَّا وَ نَبْكِي لِلْأُمَّةِ مِنْ بَعْدِكَ. فَقَالَ (ع): أَمَا إِنَّكُمُ الْمَقْهُورُونَ وَ الْمُسْتَضْعَفُونَ بَعْدِي.[1]
[1] . الامالی : 122 ح 190.