آيات عظام امام، خامنهاى و نورى: اگر روزه براى جنين ضرر داشته است، بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و اگر براى خودش ضرر داشته، بنابر احتياط واجب بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و در هر حال روزهها را بايد قضا كند.[1]
آيات عظام بهجت، سيستانى و فاضل: افزون بر قضاى روزهها، بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد ؛ خواه روزه براى جنين ضرر داشته باشد، يا براى خودش.[2]
آيات عظام تبريزى، مكارم و وحيد: اگر روزه براى جنين ضرر داشته است، بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و اگر براى خودش ضرر داشته، پرداخت كفّاره واجب نيست و در هر حال روزهها را بايد قضا كند.[3]
آيهاللّه صافى: اگر روزه براى جنين ضرر داشته است، بنابر احتياط واجب بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و اگر براى خودش ضرر داشته، پرداخت كفّاره واجب نيست و در هر حال روزهها را بايد قضا كند.[4]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – توضيحالمسائل مراجع، م 1728 ؛ دفتر: خامنهاى.
[2] – توضيحالمسائل مراجع، م 1728.
[3] – توضيحالمسائل مراجع، م 1728 ؛ وحيد، توضيحالمسائل، م 1736.
[4] – صافى، توضيحالمسائل، م 1728.