اولاً حيات طولانى امام زمان (علیه السلام) بر خلاف عادت است نه بر خلاف عليّت. يعنى بطور عادى كسى نمى تواند هزار يا ده هزار سال زندگى كند، اما به صورت غير عادى (خرق عادت) اين كار ممكن است. ثانياً اگر بدانيم انسان چيست و بدنش را چه كسى اداره مى كند، اين سؤال اصلاً براى ما مطرح نيست. براى عرفا و حكماى بزرگ چنين سؤال هايى اصلاً مطرح نيست.
بنده يك وقتى به دندانپزشك محترمى مراجعه كردم، او مى گفت بعضى ها هستند كه دندان هايشان صد سال دوام دارد و نمى پوسد؛ ولى اگر فولاد صد سال شبانه روز كار كند فرسوده مى شود. چون فولاد و آهن اگر فرسوده شد ديگر جايگزين نمى شود اما دندان هر روز عوض مى شود، مرتب سلول هاى جديد جاى سلول هاى مرده و قديمى را مى گيرند.
با اين توضيح اگر تمام ذرات بدن در حركت و تعويض هستند و روح آدمى حركات تمام اين ذرات را دقيقاً تحت كنترل دارد در اين صورت اگر روح انسان كاملى، بر خلاف عادت (نظم عادى) بهترين سلول ها را جايگزين كند، و دقيق ترين كنترل ها را روى قسمت هاى مختلف بدن داشته باشد، يك انسان كامل مى تواند حتى ميليون ها سال نيز زنده بماند (و اين مطلبى است كه علم پزشكى امروز به اثبات رسانده است).
مُلاى رومى مى گويد: اگر شما روز يا شب در كنار نهر روانى كه آب آن خيلى آرام در حركت است بنشينيد و تصوير خورشيد يا ماه در اين جوى آب بيفتد – مانند آينه اى كه شما تصوير خود را در آن مى بينيد – صدها عكس مى آيد و مى رود و شما خيال مى كنيد ساعت ها با عكس خود روبرو بوده ايد در حالى كه آينه ها و عكس هاى متعدد در هر لحظه آمدند و رفتند.
شد مبدل آب اين جو چند بار
عكس ماه و عكس اختر بر قرار
همين بزرگوار در جاى ديگر مى گويد:
اى برادر تو همان انديشه اى
ما بقى خود استخوان و ريشه اى
بنابراين اگر كسى روح و سلطه آن را بر بدن خود بشناسد، سَيَلان و حركات و تعويض ذرات بدن را تحت كنترل روح بداند و قدرى با حكمت و عرفان آشنا شود، اصلاً اين اشكال كه چطور يك انسان مى تواند يك ميليون سال، دو ميليون سال يا بيشتر بماند برايش مطرح نيست.
اگر روح پيوندش با خالق جهان هستى به حدى بود كه قدرت خاصى مافوق قدرت افراد عادى پيدا كرد مى تواند همان طورى كه بدن خود را مى گرداند، خارج از بدن خود را هم اداره كند. زيرا خارج از روح او حكم بدن او را دارد.
وجود مبارك حضرت امير (سلام الله عليه) در نهج البلاغه ضمن روايتى نورانى در خطبه قاصعه مى فرمايد: من در حضور پيامبر اكرم عليه آلاف التحيه و الثناء ايستاده بودم، مشركين حجاز به پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله) گفتند: اگر تو پيغمبر هستى يك معجزه حسّى بياور تا تو را بپذيريم. فرمود چه كنم؟ گفتند: دستور بده نيمى از درختى كه روبروى تو است از نيمه ديگر جدا شود و به حضور تو بيايد.
حضرت فرمود اگر اين كار را انجام دادم ايمان مى آوريد. گفتند: بلى. حضرت على (علیه السلام) در ادامه مى گويد: من ديدم درخت دو نيم شد، نيمى از آن در جاى خود ايستاد و نيم ديگر حركت كرد و جلو آمد به طورى كه شاخه هايش روى دوش ما قرار گرفت: مشركين گفتند: دستور بده نيمه ديگر آن هم از جاى خود حركت كند و نزد تو بيايد. پيامبر اكرم (صلی الله علیه وآله) اين كار را هم انجام دادند. بعد گفتند: دستور بده اين دو نيمه درخت به هم متصل شود و سر جاى اول برگردد با وجود اين، مشركين باز ايمان نياوردند.
كرامات همه محال عادى هستند، نه محال عقلى. محال عقلى كرامت بردار نيست مثل 5=2×2 اين شدنى نيست، اعجاز بردار هم نيست.
در هر حال حيات حضرت ولى عصر(عج) محال عادى است نه محال عقلى.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی