همه مراجع (به جز بهجت و نورى): آرى اگر درآمد او تا یك سال در نیازهاى زندگى مصرف نشود و سر سال زیاد بیاید، باید خمس آن را بدهد.[1]
آیات عظام بهجت و نورى: خیر و چنانچه سر سال پول و یا چیزهایى از مؤونه زیاد بیاید، مى تواند آنها را در مخارج مورد نیاز صرف كند و خمس ندارد.[2]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – فاضل، جامعالمسائل، ج 1، س 807 ؛ خامنهاى، اجوبة الاستفتاءات، س 996 ؛ مكارم، استفتاءات، ج 1، س 308 ؛ دفتر: امام، تبريزى، صافى، سيستانى و وحيد.
[2] – نورى، استفتاءات، ج 2، س 318 ؛ بهجت، توضيحالمسائل، م 1400.
برچسب خوردهائمه علیهمالسلام, اجتهاد, اجتهاد و تقلید, احکام, احکام شرعی, اختلاف نظر, اختلاف نظر مراجع, اساتید, استنباط, استنباط احكام, اصطلاح فقهى, اعتكاف, اعتكاف گناه, اعتکاف در حیاط مسجد, اهمیت اعتكاف, اهمیت روزه, پیامبر ص, پیامبر صلى الله علیه وآله, پیشینه تقلید, تقلید, تقلید از مجتهد, تلاش, حج, حیاط, حیاط مسجد, خمس, خمس سپرده گذارى, خمس سفر حج, دانشجو, دندان, دهان, راهنما, رژلب, روزه, روزه دار, زمان, زمان پیامبر, زمان خمس, زیارت, سپرده گذارى, سفر حج, شامپو, عالم, عطر, عطر روزه دار, فطره, فطریه, فقیه, قصد اقامت, قطع اعتكاف, کرم, کوشش, لثه, مؤونه, ماه رمضان, ماه مبارك رمضان, متعارف, مجتهد, مراجع, مراجع تقلید, مرجع, مرجع دینی, مسجد, معمول, مکه, نماز, همبستگی
