مسلك وهابيت، منسوب به شخصی به نام محمد عبدالوهاب نجدى است. محمد بن عبدالوهاب، در سال 1115ه. ق در شهر «عيينه» عربستان به دنیا آمد. وی تا زمانی که پدرش زنده بود نتوانست عقائد سخیف خود را گسترش دهد اما با درگذشت پدرش در سال (1153 هجری قمری) علناً به تبليغ عقايد خود پرداخت و با كمك پنهاني انگليس پايه هاي فرقه وهابيت را در بين بيابانگردهاي منطقه «نجد»( شهري است مابين مدينه و اردن) بنيان نهاد و بعد از او این مسلک باطل گسترش یافت. بنابر این از زمان جعل این مسلک حدود سه قرن می گذرد.
منبع:پرسمان
برچسب خوردهابن تیمیه, ابن عبدالوهاب, اندیشه فرقه وهابیت, اندیشه فقهی, اندیشه فقهی وهابی, اندیشه فقهی وهابیت, اندیشه فقهی وهابیون, اندیشه وهابیت, اهل سنت, بنیانگذاران وهابیت, پرسش وپاسخ, پرسش وپاسخ پیرامون وهابیت, پیرامون وهابیت, تاریخ, تاریخ اهل سنت, زمان تاسیس وهابیت, سلفی, سلفی گری, سلفیان, سلفیه, سلفیون, شخصیت های وهابی, شخصیت های وهابیت, شخصیت های وهابیون, عبدالوهاب, عربستان, عربستان سعودی, عملکرد وهابیت, فرقه وهابیت, مبانی فکری, مبانی فکری فرقه وهابیت, مبانی فکری وهابیت, مبانی فکری وهابیون, محمد بن عبدالوهاب, مکتب سلفیان, مکتب سلفیه, منابع وهابیت, وهابی, وهابیان, وهابیت, وهابیت شناسی, وهابیون
