آیت‌الله حاج آقا موسی شبیری، مرجع بزرگ معاصر، در گفتگو با حقیر (مورخ 11 مهر 79)، یکی از خصوصیات مثبت صاحب عروه را «تقوا»ی ایشان شمرده و اظهار داشتند:
آقای سیّد علی لواسانی می‌گفت: آقا سیّد احمد خوانساری[1] خیلی به تقوای مرحوم سیّد معتقد بود. آقای خوانساری، که خود در زهد و تقوا، مسلّم روزگار خویش بود و ظاهراً نجف زمان سیّد را درک کرده بوده، از لحاظ تقوایی، خیلی سیّد را قبول داشت.
یکی از محققین با اشاره به «زندگی بسیار ساده وبی‌تکلف و زاهدانه‌ی» سیّد می‌نویسد: «یکی از دیپلمات‌ها که در بغداد بوده می‌نویسد: وقتی وارد خانه‌ی محقر او شدیم، بر روی حصیر نشسته بود و ما چنان از جذبات روحانی او مجذوب شدیم که بی اختیار در مقابل او زانو زدیم».[2] سناتور مهدی ملکزاده، مخالف سرسخت صاحب عروه، در بیانی خصومت‌آمیز این چنین به تقوای سیّد اعتراف می‌کند :«… سیّد کاظم یزدی که در ریاکاری بی‌نظیر بود و به قول طرفدارانش در زهد و تقوی مانند نداشت و مریدان و مقلدان زیاد در ایران داشت…».[3]
منبع: کتاب فراتر از روش آزمون و خطا / موسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران
[1]ـ ایشان از مراجع بزرگ تقلید عصر اخیر هستند که مرحوم امام خمینی (قدس سره) از وی به عنوان «اسطوره‌ی تقوا» یاد می‌کردند.
[2]ـ چهره‌های جاودانه، شرح حال دانشمندان و بزرگان یزد، مندرج در: مروارید کویر، یزد،ص 84.
[3]ـ تاریخ انقلاب مشروطیت ایران، 3/ 512، محمّد علی تهرانی (کاتوزیان) از فعالان مشروطه و مخالفان سیّد نیز به زهد و پارسایی سیّد تصریح دارد. ر. ک: مشاهدات و تحلیل اجتماعی…، ص 442.