منظور از «ریبه»، ترس افتادن به گناه و حرام است و منظور از «تلذذ» همان لذت جنسى است. اگر نگاه به دیگرى با یكى از این دو مشخصه همراه باشد، از نظر شرع مقدس حرام مى‌گردد. گاهى انسان تنها به جهت لذّت بردن به زن نگاه مى‌كند؛ بى‌آنكه بترسد به گناه كشیده شود و گاهى نگاه از روى لذّت نیست؛ بلكه ترس آن است كه به دنبال آن گناهى انجام گیرد و مقدمه ارتكاب حرام گردد. این دو نوع نگاه حرام است. گاهى ممكن است كه نگاه به زن توأم با دو عنوان یاد شده باشد؛ در این صورت گناه آن شدیدتر است.[1]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – مكارم، استفتائات، ج1، س825؛ امام، فاضل، مكارم، نورى، تعلیقات على‌العروة (النكاح)، م27؛ صافى، هدایة العباد،ج2، (النكاح) م27؛ سیستانى، منهاج‌الصالحین ج2، (النكاح) م12.