با توجه به حكمت عزادارى بر اهل بيت (عليهم السلام) ـ به خصوص امام حسين (عليه السلام) ـ حدّ عزادارى را شرع و عقلاء تعيين مى كنند. اگر عزادارى در شيوه هايى اجرا شود كه شور را بر شعور غالب سازد و به نوعى موجب انحراف از فلسفه عزادارى گردد؛ خارج از حدود عزادارى مشروع، مقبول، موجّه و معقول است. اگر قالب هاى عزادارى به گونه اى باشد كه عقلاى جامعه، آن را تقبيح كرده، آن را موجب وهن مذهب و آموزه هاى اصلى عاشورا مى دانند، قطعا حدّ غيرمجاز عزادارى خواهد بود.
گفتنى اينكه شكل و صورت عزادارى، بايد به گونه اى باشد كه بتواند هسته و محتواى اصلى پيام عاشورا را به مردم ابلاغ كند و باور انسان ها را نسبت به آنها تقويت نمايد، ولى اگر اين ظاهر به صورتى درآيد كه نه تنها باطن و مغز را نشان ندهد، بلكه باعث گردد اصل مسأله و موضوع خدشه دار شود، شكل و صورت مناسبى نخواهد بود و اين لباس بر قامت اين تن رعنا، راست نخواهد آمد.
به عنوان مثال قمه زنى ـ كه يك گونه خاص عزادارى است ـ نه تنها شعارها و گفتارهاى اصلى عاشورا را به درستى ابلاغ نمى كند؛ بلكه چنانچه مقام معظم رهبرى فرمودند، موجب وهن قضيه كربلا مى گردد و لذا غيرمجاز است.[1]
نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها
نویسنده:گروه مؤلفان
[1] – در اين خصوص نگا: پيرامون عزادارى عاشورا، (مجموعه سخنان، استفتائات و جواب‌هاى مقام معظم رهبرى در خصوص عاشورا).