«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»
الحَمدُللهِ رَبِّ العَالَمِین وَ صَلَّی الله عَلَی سَیّدِنا وَ نَبیّنَا مُحَمَّدٍ وَ أهلِ بَیتِهِ الطّاهِرین
روز شهادت حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه را تسلیت عرض می‌کنم. حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه که در روایات داریم که در شب معراج به حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم اعلام شد که «سَلْ مَنْ أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رُسُلِنا عَلَى مَا بُعِثُوا»[1]، بالاخره انبیاء الهی علیهم السلام که به مقامِ رسالت و نبوّت نائل شده‌اند، با چه مجوّزی به رسالت نائل شده‌اند؟ به چه چیزی اذعان کرده‌اند؟ چه چیزی را پذیرفته‌اند که به رسالت و نبوّت مبعوث شده‌اند؟ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم پرسیدند: «عَلَى مَا بُعِثُوا؟»، از طرف ذاتِ باری تعالی پاسخ آمد که «بُعِثْتُهُمْ عَلَى نُبُوَّتِكَ وَ وَلاَيَةِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ»، آن‌ها را با این مجوّز مبعوث کردم که مقرّ به نبوّتِ تو و ولایتِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه باشند، یعنی اقرارِ به نبوّتِ حضرت رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم و ولایتِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه.
چون روز شهادت هست در وصفِ حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه شعری از ابن ابی الحدید معتزلی بیان می‌کنم. ابن ابی الحدید می‌فرماید:
عجبا لهدي الارض يضمر تربها اطواد مجدک کيف لا تتزلزل
من از این آرامشِ زمین تعجّب می‌کنم که چگونه کوهِ مجد و عظمتِ تو را در دلِ خود در نجف جای داده است و متزلزل نمی‌شود.
عجبا لأملاک السماء يفوتها نظر الوجهک کيف لا تتهيل
از فرشتگانِ آسمان تعجّب می‌کنم که چگونه رُخِ زیبای تو را ندیدند اما متلاشی نشدند.
بعد خطاب به حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه عرض می‌کند:
يا ايها النار التي شب السنا منها لموسي والظلام مجلل
علی جان! تو همان نورِ الهی بودی که موسی را در آن شبِ ظلمانیِ سحرای سینا هدایت کردی.
يا فلک نوح حيث کل بسيطة بحر يمور و کل بحر جدول
علی جان! کشتیِ نجاتِ نوح تو بودی، در آن اقیانوسی که اقیانوس‌های فعلی در مقابلِ آن برکه‌ای بیشتر نبودند.
يا وارث التوراة والانجيل و القرآن والحکم التي لا تعقل
علی جان! تو وارثِ تورات و انجیل و قرآن و تمام حکمت‌هایی هستی که به ذهنِ انسان هم خطور نمی‌کند.
لولاک ما خلق الزمان و لا دجي غب ابتلاج الفجر ليل أليل
علی جان! اگر تو نبودی هیچ چیزی آفریده نمی‌شد، و ما از عرصه‌ی تاریکیِ نیستی به صبح و فجرِ هستی پا نمی‌گذاشتیم.
ما الدهر إلا عبدك القن الذی بنفوذ أمرك فی البریة مولع
علی جان! تمامِ جهان غلامِ حلقه به گوشِ توست که منتظر است دستور بدهی و اطاعت کند.
برای نکته‌ی پایانی این بیت را انتخاب کردم:
و إلیه فی یوم المعاد حسابنا و هو الملاذ لنا غدا و المفزع
علی جان! روز معاد حساب و کتابِ همه‌ی ما با توست، تو ترازوی عدلِ الهی هستی، تو پناهِ ما هستی، تو مایه‌ی آرامشِ ما هستی.
این‌ها را یک عالِمِ اهل سنّت می‌گوید، اما ریشه در آیات و روایات دارد.
ان شاء الله که مولا حضرت امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب صلوات الله علیه امروز به همه‌ی ما نگاهِ ویژه‌ای داشته باشند.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
[1] بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام، جلد ۱۸، صفحه ۲۹۳