آيات عظام امام، خامنهاى و نورى: اگر گرفتن روزه باعث كمى شير او و ناراحتى بچه شود، يا براى خودش ضرر داشته باشد ؛ روزه براى او واجب نيست و در صورت اول بايد براى هر روز، يك مد طعام به فقير بدهد و در فرض دوم اين امر احتياط واجب است و در هر حال روزهها را بايد قضا كند.[1]
آيات عظام بهجت، سيستانى و فاضل: اگر گرفتن روزه باعث كمى شير او و ناراحتى بچه شود، يا براى خودش ضرر داشته باشد ؛ روزه براى او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و در هر حال روزهها را بايد قضا كند.[2]
آيات عظام تبريزى، صافى، مكارم و وحيد: اگر گرفتن روزه باعث كمى شير او و ناراحتى بچه شود، يا براى خودش ضرر داشته باشد ؛ روزه براى او واجب نيست و در صورت اول بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و در هر حال روزهها را بايد قضا كند.[3]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – توضيحالمسائل مراجع، م 1729 ؛ دفتر: خامنهاى.
[2] – توضيحالمسائل مراجع، م 1729.
[3] – توضيحالمسائل مراجع، م 1729 ؛ وحيد، توضيحالمسائل، م 1737.