ابن عبد ربه گفته است:
علی (ع)، عبّاس، زبیر و سعد بن عباده از کسانی بودند که با ابوبکر بیعت نکردند. امّا علی (ع) و عبّاس و زبیر در خانه‌ی فاطمه (ع) بست نشستند تا این که ابوبکر، عمر بن خطاب را به سوی ایشان فرستاد تا آن‌ها را از خانه‌ی فاطمه (ع) خارج سازد. او به عمر گفت: اگر سرباز زدند با آن‌ها، ستیز کن! عمر با شعله‌ای از آتش، آمد تا خانه را به آتش بکشد. فاطمه (ع) با او، روبرو شد و گفت: ای پسر خطاب! آمده‌ای تا خانه‌ی ما را بسوزانی؟! عمر گفت: آری! مگر آن‌که در امری وارد شوید که امّت در آن وارد شدند با ابوبکر بیعت کنید.
قال ابن عبدربّه:
الّذین تخلّفوا عن بیعة أبي عليّ و العبّاس و الزّبیر و سعد بن عباده، فَأَمَّا عَلِيٌّ وَ الْعَبَّاسُ وَ الزُّبَيْرُ فَقَعَدُوا فِي بَيْتِ فَاطِمَةَ حَتَّى بَعَثَ إِلَيْهِمْ أَبُوبَكْرٍ عُمَرَ بْنَ الْخَطَّابِ لِيُخْرِجَهُمْ مِنْ بَيْتِ فَاطِمَةَ (ع) وَ قَالَ لَهُ: إِنْ أَبَوْا فَقَاتِلْهُمْ. فَأَقْبَلَ بِقَبَسٍ مِنْ نَارٍ عَلَى أَنْ يُضْرِمَ عَلَيْهِمُ الدَّارَ فَلَقِيَتْهُ فَاطِمَةُ فَقَالَتْ: يَا ابْنَ الْخَطَّابِ، أَ جِئْتَ لِتُحْرِقَ دَارَنَا؟ قَالَ: نَعَمْ أَوْ تَدْخُلُوا فِيمَا دَخَلَتْ فِيهِ الْأُمَّةُ…[1]
[1]ـ عقد الفرید 4: 247، عنه الطرائف 239 ح 345، عنه اثبات الهداة 4: 281 ح 52، البحار 28: 339.