ابن ابی الحدید آورده است:
بسیاری از مردم، سخنان سوزناک فاطمه (ع) را در سوگ و فراق پدرش در روز وفات و پس از آن، روایت کرده‌اند همه‌ی این سخنان با واپگانش، مشهور و در کتاب‌ها نوشته شده است. از جمله، این سخن که فرمود: ای پدر! بهشت جاویدان جایگاه تو است، تو در نزد صاحب تخت و عرش منزل داری ای پدر! جبرئیل تو را در برمی‌گیرد و می‌پوشاند و پس از این، دیگر تو را نمی‌بینم.
برخی از مردم می‌گویند: در رنجنامه‌ی حضرت فاطمه (ع) که در فراق پدر پرداخته نوعی تظلم و تألم ـ دادخواهی از ظلم مردم ـ و اظهار درد و رنج برای امری که پیش آمده بود ـ غصب خلافت ـ به چشم می‌خورد، و خدای متعال به صحت این گفته داناتر است.
شیعیان روایت کرده‌اند که: برخی از اصحاب و یاران پیامبر اکرم (ص) گریه‌ها و ناله‌های طولانی آن حضرت را ناخوش داشتند و آن بانو را از گریه باز می‌داشتند. آنان، دستور دادند تا حضرت از مجاورت مسجد کناره گرفته در گوشه‌ای از مدینه گریه کند.
قال ابن أبي الحدید:
و قد روى كثير من النّاس ندبة فاطمة (ع) أباها يوم موته و بعد ذلك اليوم، و هي ألفاظ معدودة مشهورة، منها: يا أبتاه! جنة الخلد مثواه، يا أبتاه! عند ذي العرش مأواه! يا أبتاه! كان جبرئيل يغشاه! يا أبتاه لست بعد اليوم أراه!».
و من النّاس من يذكر إنّها كانت تشوب هذه الندبة بنوع من التظّلم و التألمّ لأمر يغلبها. و الله أعلم بصحّة ذلك.
و الشّيعة تروي أن قوماً من الصّحابة أنكروا بكاءها الطّويل و نهوّها عنه، و أمروها بالتنحّي عن مجاورة المسجد إلى طرف من أطراف المدينة.[1]
[1] ـ شرح نهج البلاغة 13: 43.