ابن ابی الحدید به سند خود از داود بن مبارک، روایت کرده که گفت:
هنگامی که با گروهی از مکّه معظمه باز می‌گشتیم. عبدالله بن موسی بن عبدالله به حسن بن حسن نزد ما آمده از او، درباره‌ی برخی مسائل پرسیدیم و من نیز یکی از پرسشگران بودم. از او درباره‌ی ابوبکرو عمر، پرسیدم او گفت: از جدّم عبدالله بن حسن بن حسن در این‌باره پرسیده شد او جواب داد: مادرم صدیقه زهرا (ع)، دختر پیامبر مرسل (ص). بود او در حالی از دنیا رفت که بر شخصی، خشمناک بود ما نیز بر خشم او، خشمناک هستیم و هرگاه او خشنود شد، ما نیز خشنود می‌شویم.
روی ابن أبي الحدید:
عن الجوهريّ أنّه قال: أبوبكر و حدّثني المؤمّل بن جعفر، قال: حدّثني محمّد بن ميمون، عن داود بن المبارك، قال: أتينا عبد الله بن موسى بن عبد الله بن حسن بن الحسن و نحن راجعون من الحجّ في جماعة، فسألناه عن مسائل، و كنت أحد من سأله، فسألته عن أبي بكر و عمر، فقال: سئل جدي عبد الله بن الحسن بن الحسن عن هذه المسألة فقال: كانت أمّي صدّيقة بنت نبيّ مرسل، فماتت و هي غضبى على إنسان فنحن غِضاب لغضبها، و إذا رضيت رضينا.[1]
[1]ـ شرح نهج البلاغة 16: 232.