حدیثی برای شما عزیزان می‌خوانم که مرحوم علّامه‌ی مجلسی در مورد آن می‌فرماید: «و الحدیثس صحیحٌ» سندش خیلی خوب است؛ این سخنی است از امام صادق (ع) درباره‌ی نماز و در توضیح دو آیه از آیات قرآن مطرح شده است.
آیه‌ی اوّل: «إِنَّ الصَّلاةَ كانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنينَ كِتاباً مَوْقُوتاً»[1]؛ نماز بر مؤمنان در اوقات معین مقرّر شده است. «كِتاباً مَوْقُوتاً»، موقوتا یعنی چه؟
امام صادق (ع) می‌فرمایند: یعنی «کتاباً ثابتاً» نماز ثابت است. باید نماز را خواند؛ اگر چه در میدان جنگ باشد؛ به طریقی که فقها گفته‌اند. من و شما هم که در میدان جنگ نیستیم باید نماز را بخوانیم؛ اگر خدای نخواسته مریض و در رختخواب باشیم، باز باید نماز را بخوانیم. بنابراین حکم نماز ثابت و واجب است و نباید در نماز عجله نمود؛ البتّه اگر از وقت تأخیر افتاد و وقت تنگ بود، می‌شود یک مقدار تند خواند به طوری که واجبات و ارکان نماز ترک نشود این ضرری ندارد، این را ضایع الصلاة نمی‌گویند.
خدا نکند کسی ضایع الصلاة باشد؛ مثلاً نعوذ بالله در حالی که مالی حرام در شکم دارد، یا دروغ گفته، یا به ناموس دیگری تجاوز کرده و حمد و سوره‌اش را هم خراب می‌خواند، حالا بگوید: «الله اکبر» خوب این شخص ضایع الصلاة است؛ البتّه این نکته را هم عرض کنم که اگر کسی کار حرام کرد؛ معنایش این نیست که نماز نخواند؛ ما در هر حال باید نماز را بخوانیم. بزرگان فرموده‌اند:«اَلصلاة لا تُترَکُ بِحال» نماز در هیچ حالی ترک نمی‌شود.[2]
به هر جهت در ذیل این آیه‌ی شریفه امام (ع) می‌فرمایند: «نماز را واجب بشمارید و در هیچ صورت نماز را ضایع نکنید».[3]
امّا آیه‌ی دوم: در این‌جا می‌فرمایند: «أَضاعُوا الصَّلاةَ وَ اتَّبَعُوا الشَّهَواتِ فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا»[4] آن‌ها که نمازشان را ضایع می‌کنند و دنبال هوای نفس و دل می‌روند و انسان‌های شیطان صفتند، این‌ها غَیّ را ملاقات می‌کنند؛ غَیّ چیست؟
بعضی‌ها می‌گویند که یک وادی است در جهنّم که ضایع الصلاة به آن‌جا می‌رود. برخی دیگر می‌گویند: غَیّ به معنای گمراهی و منحرف شدن است و سزای گمراهی و انحرافشان را خواهند دید.
إن‌شاءالله سعی کنیم بیش از آن‌که به دنبا توجّه می‌کنیم، به آخرتمان و نمازمان توجّه کنیم. چگونه وقتی مقابل بزرگی ایستادیم، مؤدبانه صحبت می‌کنیم؛ حالا در برابر خدا می‌ایستیم می‌گوییم: «الله اکبر» خدا بزرگ‌تر از آن است که وصف شود؛ یعنی اصلاً نمی‌توانیم خدا را با خلق قیاس کنیم، توجّه داشته باشیم چگونه باید با او صحبت کنیم.
منبع: کتاب لحظه های عروج؛ انتشارات پیام هادی علیه السلام
[1]ـ سوره نساء، آیه 103.
[2]ـ رساله در تقبه امام خمینی (ره)، ص 202.
[3]ـ کافی، ج 3، ص 270، ح 13. سند حدیث صحیح است (مرآة العقول، ج 15، ص 17).
[4]ـ سوره مریم، آیه 59.