خداوند سبحان مى فرمايد: «ادْعُ إِلَى سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَالْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جَـدِلْهُم بِالَّتِى هِىَ أَحْسَن» سوره ى نحل، آيه ى 125.
با حكمت و اندرز نيكو، [مردم را] به سوى راه پروردگارت بخوان، و با مجادله ى نيكوتر با آنها مجادله كن.
يعنى با زبان نرم و به نرمى و آرامى، حكيمانه و منطقى و يا با موعظه ى نيكو و زبان شيرين مردم را به سوى خدا دعوت كن. و نيز مى فرمايد: «فَبِمَا رَحْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ لِنتَ لَهُمْ»
سوره ى آل عمران، آيه ى 159. پس به واسطه ى لطف و رحمت خدا، با آنها به نرمى رفتار نمودى.
پيغمبر اكرم ـ صلّى اللّه عليه وآله وسلّم ـ مظهر صفت خاصّه ى رحمت حضرت حق ـ تبارك و تعالى ـ و «بِالْمُؤْمِنِينَ رَءُوفٌ رَّحِيمٌ» ( سوره ى توبه، آيه ى 128.)؛ (نسبت به مؤمنان بسيار مهربان و دلسوز)، و آيينه دار جمال حق است كه نور رحمت در او به ظهور پيوسته و از او به ديگران مى تابد و خود بالذّات ندارند. نظير آيينه اى كه نور آفتاب در آن تابش نمايد و از آن به ديگرى منعكس شود، كه در حقيقت روشنى آفتاب است، نه آيينه. خداوند متعال خطاب به آن حضرت مى فرمايد:
«لَعَلَّكَ بَـخِعٌ نَّفْسَكَ أَلاَّ يَكُونُواْ مُؤْمِنِينَ» شايد براى اين كه آنان ايمان نمى آورند جان خود را مى فرسايى.سوره ى شعراء، آيه ى 3.
و نيز مى فرمايد: «فَلاَ تَذْهَبْ نَفْسُكَ عَلَيْهِمْ حَسَرَ تٍ» مبادا جان تو به خاطر آنها از روى حسرت هاى پى در پى بفرسايد.سوره ى فاطر، آيه ى 8.
يعنى مگر مى خواهى از سختى و ناراحتى جان دهى كه اين گونه از شدّت رحمت و رأفت بر مؤمنين، در هدايت و ايمان آوردن آن ها خودخورى مى كنى؟!
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد