به جرأت باید گفت علی رغم این‌که حاج رضا سنّ کمی داشت و دوره‌ی کلاسیک نظامی را نگذرانیده بود؛ امّا از زمان خود خیلی جلوتر بود و مسائل را فراتر از آنچه موجود بود و به اذهان می‌رسید، می‌دید و تجزیه و تحلیل می‌کرد، و در یک کلام نیرویی استثنایی بود. در همین‌جا باید اشاره کنیم که برابر تحلیل حاج رضا از عملیّات فتح المبین و وضعیت دشمن، راه فرار آنان، همین مسیر، یعنی تنگه‌ی ابوغریب، پل چم سری، ارتفاعات حمزین به داخل خاک عراق بود و تعدادی نیز از نقاط فرار، به طور محدود، منطقه‌ی فتح المبین را ترک کردند و استعدادی به اندازه‌ی چند لشکر از آنان موفّق نشد فرار کند و حاج رضا از قبل پیش‌بینی این امر را کرده بود؛ هر چند این مسأله به نظر کارشناسان نظامی در آن مقطع، بسیار سنگین بود و در عمل مشکل می‌نمود.[1]
فرماندهی و مدیریّت، شهید رضا حبیب اللهی، ص 34.
[1]. عاشق صادق، ص 75.