آیات عظام امام، خامنه اى، سیستانى و نورى: اگر میت در زمان حیات خود وصیت نكرده، بر قطع كننده، دیه تعلّق مى گیرد. این دیه بین ورثه ها تقسیم نمى شود ؛ بلكه در راه خیرات، براى خود میت صرف مى شود.[1]
آیات عظام بهجت، تبریزى و وحید: بر قطع كننده دیه تعلق مى گیرد و این دیه بین ورثه ها تقسیم نمى شود ؛ بلكه باید در راه خیرات، براى خود میت صرف شود.[2]
آیه اللّه فاضل: بر قطع كننده دیه تعلق مى گیرد و این دیه بین ورثه ها تقسیم نمى شود ؛ بلكه بنابر احتیاط واجب، باید در راه خیرات، براى خود میت صرف شود (هر چند میت در زمان حیات خود هم وصیت كرده باشد).[3]
آیه اللّه مكارم: اگر میت در زمان حیات خود وصیت نكرده، بر قطع كننده، دیه تعلق مى گیرد. این دیه بین ورثه ها تقسیم نمى شود ؛ بلكه بنابر احتیاط واجب در راه خیرات، براى خود میت صرف مى شود.[4]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – امام، تحرير الوسيله، ج 2، التشريح، م 5 و 7 ؛ خامنهاى، اجوبة الاستفتاءات، س 1288 ؛ نورى، استفتاءات،1، س 992 و 995 ؛ سيستانى، توضيحالمسائل، احكام پيوند، م 58 و 61.
[2] – تبريزى، استفتاءات، س 2075 ؛ وحيد، توضيحالمسائل، م 2894 و دفتر: بهجت.
[3] – فاضل، جامعالمسائل، ج 1، س 2135.
[4] – مكارم، استفتاءات، ج 1، س 1443 و دفتر: مكارم.