اين مسئله مطلوب همه است. ما موظفيم هر اندازه از اسرار پشت پرده به ما خبر داده اند، بپذيريم و كوشش كنيم از آن اسرار خبردار شويم. البته اين كار بسيار دشوار است؛ زيرا براى روشن شدن بخشى از اسرار پشت پرده غيب دو راه داريم:
يك راه آن است كه انسان با رنج و تلاش، خود را به پرده نزديك كند و گوشه پرده را كنار بزند؛ و راه دوم مرتب بيدار و هوشيار باشد تا نسيمى بوزد وپرده كنار برود و انسان براى يك لحظه از پشت پرده خبر دار شود.
مطلب اصلى اين است كه اگر كسى از اسرار غيب مطلع شد، خيلى كم مى شود بتواند تحمل كند.
همه ما از جمال يوسف حرف هايى شنيده ايم؛ براى مثال شنيده ايم وقتى زن هاى مصر او را ديدند، بى اختيار شدند و دست خود را بريدند. تازه وجود مبارك يوسف مانند اين است كه انسان عكس ماه را روى كاغذ كاهى بكشد. اين عكس چه مقدار از حقيقت ماه را مى تواند نشان دهد؟ مگر پشت پرده را ديدن قابل تحمل است؟ مگر براى انسان زندگى مى ماند؟
بسيارى از دوستان و پدران ما كه از دنيا رحلت كرده اند، نه به خواب ما مى آيند و نه به عالم ما توجه دارند؛ با آن كه ما اين قدر برايشان فاتحه مى خوانيم، صدقات مى فرستيم و… چون آن ها به جايى رفته اند كه اصلاً مزبله دنيا را فراموش مى كنند. آن جا چنين عالمى است.
بنابراين، بسيار دشوار است كسى اسرار پشت پرده را ببيند؛ و اگر ديد، ديگر قدرت ماندن در اين دنيا ندارد. خيلى سخت است. در نهج البلاغه مى خوانيم: عده اى هستند كه ديگران، وقتى آن هارا مى بينند، مى گويند: خردشان را از دست داده اند و خُل شده اند؛ در حالى كه حواسشان اين جا نيست،[1] مشغول آن طرفند. اين بزرگواران هم مى گويند:
كس ندانست كه منزلگه و مقصود كجاست
آن قدر هست كه بانگ جرسى مى آيد
اگر ما هوشيار باشيم و بانگ جرسى هم بشنويم، خوب است؛ يعنى بدانيم رفتگان ديار رحمت حق نابوده نشده اند و ما هم به زودى به آن ها خواهيم پيوست. اين كه انسان به فكر رفتن و تهيه توشه براى سفر آخرت باشد، در حد خود خوب است.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی
[1] – «يَنْظُرُ إِلَيْهِمُ النَّاظِرُ فَيَحْسَبُهُمْ مَرْضَى وَ مَا بِالْقَوْمِ مِنْ مَرَضٍ وَ يَقُولُ لَقَدْ خُولِطُوا وَ لَقَدْ خَالَطَهُمْ أَمْرٌ عَظِيمٌ» نهج البلاغه، خطبه المتقين.