واژه «غدیر» در لغت به چند معنا آمده است؛ مانند «آبگیر»،[1] «قطعه‌ای از آب»،[2] و «جای جمع شدن آب باران».[3]
غدیر خُمّ در میان راه دو شهر بزرگ دنیای اسلام، مکه و مدینه، در محلی به نام «جُحفه» وجود دارد که در زمان رسول گرامی اسلام(ص) کاروانیان حج در آن‌جا از هم جدا می‌شدند و به طرف دیار خود می‌رفتند. درباره علت نام‌گذاری این مکان به غدیر خمّ، احتمالاتی داده شده است؛ مانند این‌که به اعتبار آب و هوای آن منطقه به این نام نامیده شده است.[4]
پيامبر اسلام(ص) به دستور خداوند، در غدیر خم على بن ابی‌طالب(ع) را امام، وصی و جانشین خود به مردم معرّفى نمود.
منبع: اسلام کوئست
پی نوشت ها
[1]. لغت نامه دهخدا، واژه «غدیر».
[2]. «الغَدِيرُ: القطعة من الماء»؛ جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح (تاج اللغة و صحاح العربیة)، محقق و مصحح: عطار، احمد عبد الغفور، ج 2، ص 766، دار العلم للملایین، بیروت، چاپ اول، 1410ق.
[3]. «الغَدير: مُستنقَع ماء المطر»؛ابن فارس، أحمد، معجم مقائیس اللغة، محقق و مصحح: هارون، عبدالسلام محمد، ج 4، ص 413، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم، چاپ اول، 1404ق.
[4]. «خم البلاد: ماء و هواء»؛ طریحی، فخر الدین، مجمع البحرین، تحقیق: حسینی، سید احمد، ج 6، ص 59، کتابفروشی مرتضوی، تهران، چاپ سوم، 1375ش.