اولا تمام اهل سنت به گونه ای که شما فکر می کنید با شیعیان امامیه دشمنی ندارند بلکه تنها عده ای از تندروهای آنان که با نام ناصبی یا وهابی و امثال آن شناخته می شوند به دلیل اینکه نسبت به اهل بیت عصمت و طهارت بغض و کینه دارند لذا با پیروان آن بزرگواران نیز دشمنی ورزیده و با آنان به عداوت پرداخته اند.
ثانیا علت اختلاف اصلى بین برادران شيعه و سنى از نظر مذهب آن است كه شيعيان در فقه و نيز اصول اعتقادى خود پيرو مكتب اهل بيت (ع) مىباشند ولى برادران اهل سنت در اين زمينه از فقيهانى غير از اهل بيت (ع) نيز تبعيت مىكنند. همين امر موجب آن گرديده كه تفاوتهاي عملى نيز در احكام بروز نمايد. پس از پيامبر اكرم (ص) افراد زيادى به عنوان صحابه و يا تابعين از آن حضرت نقل حديث مىكردند. اين نقلها سرآغاز شكل گيرى فقه و مكاتب فقهى بوده است. متأسفانه به دليل فاصله گرفتن حكومت و خلافت پس از پيامبر اكرم (ص) از سیره آن حضرت اين حكومتها بنا به دلايل سياسى به ترويج افراد و مكاتبى كه متفاوت با مكتب اهل بيت (ع) بود همت گماشتند تا آن جا كه حتى قرنهاى بعد همه مذاهب فقهى ديگر رسميت يافتند، ولى مكتب اهل بيت به دلیل فشار زیادی که بر شیعیان بود رسمیت نيافت. درگيرى مداوم شيعه با حكومتهاى اموى و عباسى و عثمانى نيز مزيد بر علت گرديد. از همينرو مىبينيم مذهب حنفى ترويج مىشود ولى مذهب استاد ابو حنيفه که امام صادق و امام باقر علیهما السلام می باشند مسكوت مىماند. اگر ائمه (ع) دائماً از مظلوميت خود سخن راندهاند يكى از مظاهر آن همين مسأله بوده است. (برای مطالعه بیشتر در اين زمينه ر. ك: آنگاه هدايت شدم،تيجانى؛چرا شيعه شدم،رازى؛ شبهاى پيشاور،سلطان الواعظين؛اديان و مذاهب جهان،نبى حسينى؛ تاريخ فقهصدرىادوار فقه،محمود شهابى؛ اصحاب صحاح ستّه،صالحى)
به هر حال در یک کلام ریشه جدایی اهل سنت از شیعیان امامیه تنها در بحث امامت و جانشینی بعد از پیامبر اکرم(ص) می باشد، آنجا که متاسفانه بسیاری از صحابه آنحضرت به حکم قرآن و دستورات پیامبر عظیم الشان عمل ننمودند و از راه درست و صحیح منحرف شدند و زمینه انحراف تمامی نسلهای بعد خود را فراهم نمودند.
منبع:پرسمان
