جهات فراوانى را مى توان در توجيه آن بيان كرد:
1 – نفس دشمنى نيست كه انسان او را بشناسد. پوشيده و در درون است نه در بيرون.
2 – نفس دشمن قهار و مكارى است كه ما را مى بيند و ما او را نمى بينيم.
3 – دشمنى اش دائمى است نه موقت.
4 – گزيده ترين كالا يعنى ايمان و عقل ما را مى برد نه مال و خانه را.
5 – با تمام دشمن ها فرق دارد. دشمن يا حيوان است مثل مار و عقرب و گرگ و سگ و يا انسان. اگر دشمن از نوع گرگ و مار و سگ باشد، همين كه انسان چيزى به او بدهد حداقل يك ساعت از دستش راحت است. اگر دشمن نظير هيتلر و صدام باشد، وقتى مقدارى خاك، نفت يا… به آن ها بدهد، چند روزى از شرشان راحت مى شود.
اما دشمن درون اين گونه نيست، حتى اگر چيزى به او بدهى، چند لحظه آرام نمى شود. اگر ما به ميل او عمل كنيم و آنچه خواست به او بدهيم، به همان اندازه كه به ميل او عمل كرديم، حمله مى كند و جلوتر مى آيد. اين طور نيست كه مثل گرگ و مار و عقرب عقب نشينى كند.
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف:آیت اللّه عبداللّه جواد آملی/پرسش وپاسخ دانشجویی