آيات عظام امام، بهجت، خامنه‏اى، صافى و فاضل: درس خواندن، حل مسائل و مباحثه – به ويژه در امور دينى – بسيار كار پسنديده‏اى است؛ ولى اگر مباحثه و مجادله به منظور غلبه بر ديگرى و اظهار فضل باشد، حرام است و بنابر احتياط واجب اعتكاف را نيز باطل مى‏سازد. معيار تشخيص آن، قصد و نيت شخص است.[1]

آية اللّه‏ تبريزى: مباحثه – به ويژه در امور دينى – بسيار كار پسنديده‏اى است؛ ولى اگر مباحثه و مجادله به منظور غلبه بر ديگرى و اظهار فضل باشد، حرام است؛ ولى اعتكاف را باطل نمى‏سازد. معيار تشخيص آن، قصد و نيت شخص است.[2]

آيات عظام سيستانى، مكارم، نورى و وحيد: مباحثه – به ويژه در امور دينى – بسيار كار پسنديده‏اى است؛ ولى اگر مباحثه و مجادله به منظور غلبه بر ديگرى و اظهار فضل باشد، حرام است و اعتكاف را نيز باطل مى‏سازد. معيار تشخيص آن، قصد و نيت شخص است.[3]

 

 

پی نوشت ها


[1] – امام و فاضل، تعليقات على العروة، ج 2، احكام الاعتكاف، م 3 ؛ صافى، هدايه‏العباد، ج 1، م 1421 و 1423 و بهجت، وسيلة النجاة، ج 1، م 1208 و 1210.

[2] – منهاج‏الصالحين، الاعتكاف، م 1080.

[3] – نورى و مكارم، تعليقات على العروة، ج 2، احكام الاعتكاف، م 3 ؛ سيستانى و وحيد، منهاج‏الصالحين،الاعتكاف، م 1080.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *