در نيمروز اوّل عاشورا با آنكه تشنگى به شدّت به امام (عليه‌السلام) ، ياران و خانواده‌اش فشار مى‌آورد؛ اما در هيچ‌يك از منابع معتبر، گزارشى وجود ندارد كه مضمون آن درخواست آب از سوى امام (عليه‌السلام) از دشمن باشد.
اصولاً در هيچ‌يك از اين منابع به محوريت و اهميّت مسأله عطش ـ چنان‌كه در بين منابع متأخر و برخى مداحان مشهور شد ـ برخورد نمى‌كنيم. جالب آنكه با مطالعه دقيق رجزها و اشعار حماسى امام (عليه‌السلام) و يارانش در معركه نبرد، هيچ‌گونه اشاره‌اى به مسأله تشنگى و فشار آن نمى‌بينيم.
بالعكس آنچه در اين اشعار و نيز كلمات و عبارات امام (عليه‌السلام) در روز عاشورا مى‌بينيم، سراسر حكايت از عزّت، حماسه و سربلندى دارد. به عنوان مثال كافى است اشاره كنيم كه اين عبارت مشهور در بحبوحه نبرد روز عاشورا از امام حسين (عليه‌السلام) صادر شده است:
«اَلا و ان الدعى بن الدعى قد ركزنى بين اثنتين بين السلّة و الذلّة و هيهات منا الذلّة يابى اللّه ذالك لنا و رسوله و المؤمنون و حجورٌ طابت و طهرت و انوفٌ حميّة و نفوسٌ ابيّة من ان نؤثر طاعة اللئام على مصارع الكرام»؛[1] «آگاه باشيد كه زنازاده پسر زنازاده (ابن زياد) مرا بين دو چيز مخير ساخته است: يا با شمشير كشيده آماده جنگ شوم يا لباس ذلّت بپوشم و با يزيد بيعت كنم؛ ولى ذلّت از ما بسيار دور است و خدا و رسول خدا و مؤمنان و پرورده‌شدگان دامن‌هاى پاك و اشخاص با حميّت و مردان با غيرت، چنين كارى را بر ما روا نمى‌دانند كه ذلّت اطاعت از مردم پست را بر كشته شدن با عزّت ترجيح دهيم».
در برخى مجالس و محافل عزادارى، محور عزّت و حماسه و سربلندى در اين نهضت كم‌رنگ‌تر شده و در عوض رقّت و عطوفت بر امام (عليه‌السلام) به عنوان محور اصلى مورد توجه قرار گرفته است. عده‌اى به منظور هر چه رقيق‌تر نشان دادن صحنه كربلا، برخى از گزارش‌هاى غيرواقعى افزوده‌اند و در برخى از موارد، چهره‌اى ذليلانه از امام (عليه‌السلام) به نمايش گذاشته‌اند.
به عنوان مثال در بعضى از اين گزارش‌هاى دروغين، چنين آمده است: «امام (عليه‌السلام) به نزد عمر بن سعد رفته و از او سه درخواست كرد كه درخواست دوم امام (عليه‌السلام) چنين بود: «اسقونى شربة من الماء فقد نشفت كبدى من الظماء»؛[2] «مرا مقدارى آب بنوشانيد كه جگرم از تشنگى مى‌سوزد». ابن سعد نيز وقيحانه اين درخواست را رد مى‌كند.
آرى گرچه اين گزارش‌ها در آوردن اشك حتى از سنگ كارساز است؛ اما از سوى ديگر بر چهره عزّتمندانه امام حسين (عليه‌السلام) و عاشورا خدشه وارد مى‌كند. و شيعيان فرهيخته را در تحليل‌ها با چالش‌هاى اساسى روبه رو مى‌سازد. بدين ترتيب با بهانه دادن به دست دشمنان، كارى‌ترين ضربات بر عزت‌مدارى شيعه وارد مى‌شود.[3]
نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها
نویسنده:گروه مؤلفان
[1] – الهوف، ص 123 و 124.
[2] – طريحى، المنتخب، ص 439.
[3] – به جهت آگاهى بيشتر از نفس عزت‌طلبى در نهضت امام (عليه‌السلام) و چگونگى چالش آن با اين روايت‌هاى دروغين و كيفيت متن و سند اين روايات ر.ك: مقاله «عزت‌طلبى در نهضت امام حسين (عليه‌السلام) »، نعمت اللّه صفرى فروشانى، مندرج در مجله حكومت اسلامى، ش 26، ص 79 ـ 116.