با اين كه انسان با مَلَك يك قدم بيش فاصله ندارد، چنان كه قرآن كريم مى  فرمايد:

«إِلآَّ أَن تَكُونَا مَلَكَيْنِ»(سوره ى اعراف، آيه ى 20.) جز اين كه مَلَك شويد.

با اين حال،از ميان حيوانات بيابان و جنگل و باغ وحش يكى هم به جهنّم قدم نمى گذارد؛اما انسان كه اعظم و اشرف مخلوقات است به جهنّم مى رود، بلكه به خلود در آتش محكوم مى گردد: «خَــلِدِينَ فِيهَا» سوره ى بقره، آيه  ى 162؛ سوره ى آل عمران، آيه  ى 88؛ سوره ى نساء، آيه  ى 169؛ سوره ى توبه، آيه ى 68 و… شيطان بر سر راه مى نشيند و همواره در كمين است: «لأََقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَا طَكَ الْمُسْتَقِيمَ»
(سوره ى اعراف، آيه ى 16.)
قطعا بر سر راهِ راست تو خواهم نشست و [ آنان را منحرف خواهم نمود]. هر چند خداوند متعال در پاسخ او فرمود: «إِنَّ عِبَادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَـنٌ »؛ (تو بر بندگان من تسلّط نخواهى داشت.) سوره  ى حجر، آيه ى 42.

منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *