با اين كه انسان با مَلَك يك قدم بيش فاصله ندارد، چنان كه قرآن كريم مى فرمايد:
«إِلآَّ أَن تَكُونَا مَلَكَيْنِ»(سوره ى اعراف، آيه ى 20.) جز اين كه مَلَك شويد.
با اين حال،از ميان حيوانات بيابان و جنگل و باغ وحش يكى هم به جهنّم قدم نمى گذارد؛اما انسان كه اعظم و اشرف مخلوقات است به جهنّم مى رود، بلكه به خلود در آتش محكوم مى گردد: «خَــلِدِينَ فِيهَا» سوره ى بقره، آيه ى 162؛ سوره ى آل عمران، آيه ى 88؛ سوره ى نساء، آيه ى 169؛ سوره ى توبه، آيه ى 68 و… شيطان بر سر راه مى نشيند و همواره در كمين است: «لأََقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَا طَكَ الْمُسْتَقِيمَ»
(سوره ى اعراف، آيه ى 16.) قطعا بر سر راهِ راست تو خواهم نشست و [ آنان را منحرف خواهم نمود]. هر چند خداوند متعال در پاسخ او فرمود: «إِنَّ عِبَادِى لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطَـنٌ »؛ (تو بر بندگان من تسلّط نخواهى داشت.) سوره ى حجر، آيه ى 42.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد