دير خوابيدن و عادت به خواب صبح، از جمله مواردى است كه ممكن است موجب قضاى نماز صبح شود. همچنين بعضى از گناهان توفيق نماز صبح را از انسان سلب مىكند. مراعات موارد زير، مىتواند در قضا نشدن نماز صبح مؤثّر باشد:
1 – زود خوابيدن شبها؛
2 – خواندن آيه آخر سوره كهف، جهت بيدار شدن در ساعتى معين؛
3 – نخوابيدن با شكم پر؛
4 – با وضو خوابيدن؛
5 – ترك معصيت.
علاوه بر موارد ياد شده، تنظيم چرخه خواب، نقش مؤثّرى در عملكرد كار روزانه انسان و به موقع بيدار شدن دارد.
چند نوع چرخه خواب وجود دارد: يك نوع آن بدين صورت است كه افراد، تا دير هنگام بيدار هستند. در عوض صبحها دير از خواب بيدار مىشوند و بخشى از روز را نيز در خواب هستند. معمولاً افرادى كه داراى شغل آزادند، بيشتر اين نوع چرخه خواب را دارند.
نوع ديگر افرادىاند كه شبها زود مىخوابند و صبح نيز زود از خواب بيدار مىشوند. معمولاً افراد ادارى اين گونه هستند و از چرخه نوع دوم بيشتر تبعيت مىكنند.
افرادى هم هستند كه چرخه خواب منظمى ندارند و وقت خواب و بيدارى آنها، دائما تغيير مىكند. گاهى زود مىخوابند و دير هم بلند مىشوند و يا برعكس. اين افراد معمولاً دچار اختلال خواب هستند؛ يا به تدريج دچار اختلال خواب مىشوند. دو نوع اول، گرچه موجب اختلال خواب نمىشود؛ اما آنچه با فرهنگ دينى ما سازگارتر و مناسبتر است، اين است كه ما كارهاى خودمان را به گونهاى تنظيم كنيم كه شب زود بخوابيم و صبحها نيز حداقل يك ساعت مانده به طلوع آفتاب بيدار شويم. اگر بتوانيم قبل از اذان صبح بيدار شويم، خيلى مطلوبتر است. در هر حال خواب كافى و به اندازه، براى ترميم انرژىهاى از دست رفته و آمادگى براى فعاليتهاى مجدد روز بعد، ضرورى است و راهى وجود ندارد جز تنظيم يك برنامه دقيق و رعايت راهكارهايى كه در بالا به آنها اشاره شد.