امام، خامنه اى و نورى: اگر كسى نمى تواند وارد آن مكان شود و آنها بترسند كه به حرام بیفتند، ماندنشان در آنجا حرام است.[1]
آیات عظام بهجت، سیستانى و وحید: اگر احتمال فساد برود، ماندنشان در آنجا حرام است ؛ هر چند طورى باشد كه كس دیگر بتواند وارد شود.[2]
آیات عظام تبریزى و فاضل: اگر كسى نمى تواند وارد آن مكان شود – در صورتى كه احتمال فساد برود – ماندنشان در آنجا حرام است.[3]
آیه اللّه صافى: اگر كسى نمى تواند وارد آن مكان شود، ماندنشان در آنجا حرام است ؛ هر چند احتمال فساد ندهند و به گفت و گوهاى علمى و ضرورى بپردازند.[4]
آیه اللّه مكارم: اگر كسى نمى تواند وارد آن مكان شود، بنابر احتیاط واجب ماندنشان در آنجا حرام است ؛ هر چند احتمال فساد ندهند و به گفت و گوهاى علمى و ضرورى مانند آن بپردازند.[5]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – توضيحالمسائل مراجع، م 2445 ؛ نورى، توضيحالمسائل، م 2441 و خامنهاى، استفتاء، س 639 و 627.
[2] – همان، م 2445 و وحيد، توضيحالمسائل، م 2590.
[3] – توضيحالمسائل مراجع، م 2445.
[4] – توضيحالمسائل مراجع، م 2445.
[5] – همان، م 2445.