علي (ع) در جريان حمايت عمر از ابوبكر فرموده بود: احلب حلبا لك شطرا و اشدد له اليوم يرده عليك غدا؛ اي عمر بدوش كه خوب مي دوشي، بخش از آن مال توست، امروز كارش را محكم كن تا فردا به تو بر گرداند. آنچه آن امام همام در دو سال و اندي پيش فرموده بود به هنگام مرگ ابوبكر محقق شد، و برخلاف سنت و سيره پيامبر (به اصطلاح خودشان) براي پس از خود تعيين جانشيني كرد و در آنچه خود را مديون حمايت هاي بي دريغ عمر مي دانست ادا كرد.
به راستي چگونه مي شود تصور كرد كه پيامبر خدا كه در ارتباط وحي الهي بود و گرفتاري هاي مردم براي سخت و دشوار بود و حريص به حل مشكلات آنها بود (عزيز عليه ماعنتم حريص عليكم) (134)
مردم را رها كرد و در انديشه تعيين جانشين پس از خود نباشد، آيا معاذالله پيامبر به اندازه ابوبكر تشخيص نمي داد و يا ابوبكر فهميم تر از پيامبر بود؟!
منبع:پرسمان