طریحی گوید:
روایت است که امام حسین (ع) اطراف محلی را که قبر شریفش آنجاست از مردم نینوا و غاضریه به 60 هزار درهم خرید و به خود آنان بخشید و بر آنان شرط کرد که زائران قبرش را به قبر او راهنمایی کنند و سه روز مهمان کنند.
قال الطّریحیّ:
روِيَ أَنَّهُ (ع) اشْتَرَى النَّوَاحِيَ الَّتِي فِيهَا قَبْرُهُ مِنْ أَهْلِ نَيْنَوَى وَ الْغَاضِرِيَّةِ بِسِتِّينَ أَلْفِ دِرْهَمٍ، وَ تَصَدَّقَ بِهَا عَلَيْهِمْ، وَ شَرَطَ عَلَيْهِمْ أَنْ يُرْشِدُوا إِلَى قَبْرِهِ وَ يُضَيِّفُوا مَنْ زَارَهُ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ.[1]
[1]– مجمع البحرین 4: 28 لغة کربل، معالی السّبطین 1: 284 و اضاف فیه: قال الصّادق (ع): حرم الحسین الّذی اشتراه اربعة امیال فی اربعة امیال فهو حلال لولده و موالیه، و حرام علی غیرهم ممّن خالفهم و فیه البرکة.