خود آقا شيخ مهدى خالصى ـ رحمه اللّه ـ هم وقتى كه در كاظمين مرجع شد، كارهاى عجيب و ابتكار خوب در گرفتن و دادن سهم امام ـ عليه السّلام ـ داشت كه مختصّ به خود ايشان بود. خدا نكند از آنها دور باشيم، ما صد برابر آن ها به ماديّات متنعّميم، با اين حال آنها صدبرابر ما به معنويات متنعّم بودند، وگرنه ما كه مثلاً اتومبيل داريم و آنها اسب هم نداشتند، قاعدتا بايد زودتر به مقصد و منزل برسيم و رتبه ومقام ما از آنها بالاتر باشد. و يا اين كه مشغول شدن به اتومبيل قهرا سير ما را كمتر مى كند! چه مُنْعِم عجيبى كه نعمت وجود به انسان داده به گونه اى كه گويا نداده است، زيرا اين نعمت را حتّى به كسانى كه مُنْكِر او هستند، عنايت مى فرمايد، و در برابر اِنعام و احسان به بندگان خود عوض نمى خواهد. و اگر عوض مى خواهد در برابر آن ده برابر يا بيشتر عوض مى دهد.
منبع: کتاب در محضر حضرت آیت الله العظمی بهجت- جلد1 / محمد حسین رخشاد