لب‌های خشکش از هم باز شد و گفت: «امشب آخرین شب زندگی من است.»
به شوخی گفتیم: «مرگ و زندگی دست خداست، تو از کجا می‌دانی؟»
با تأکید گفت: «می‌دانم همین امشب شهید می‌شوم.»
کنار سنگر ایستاده بود؛ در حالی که نگاهش را کشانیده بود تا روی جزیره. چنان توی خودش بود و با خدا نجوا می‌کرد که حرف‌هایت را نمی‌شنید. باید تکانش می‌دادی تا متوجّه می‌شد. مدام می‌گفت: «خدایا گناهانم را ببخش!» محمّدزاده همان شب شهید شد و جنازه‌اش همان‌جا ماند.
منبع: کتاب رسم خوبان 6. معرفت. صفحه‌ی 83/ ما این‌جا عاشق شدیم، ص 107. متأسفانه نام کامل شهید در منابع ذکر نشده است.