طریحی گفته است:
روایت شده که روزی موسی (ع) راه می‌پیمود و یوشع بن نون نیز همراهش بود. چون به سرزمین کربلا آمد، کفش او پاره شد و بند آن گسسته شد و در پاهایش خار رفت و خون آمد. گفت: خداوندا! از من چه سر زده است؟ خداوند به او وحی کرد: حسین (ع) در همین‌جا کشته می‌شود. خون تو برای همراهی با خون او این‌جا ریخته می‌شود. پرسید: پروردگارا! حسین کیست؟ گفتند: او نواده‌ی محمّد مصطفی و فرزند علی مرتضی است. گفت: قاتلش چه کسی خواهد بود؟ گفته شد: او لعن‌شده‌ی ماهیان دریا و حیوانات صحرا و پرندگان هواست. موسی دستانش را بلند کرد و یزید را لعنت و نفرین کرد. یوشع بن نون هم آمین گفت و در پی کار خویش رهسپار شد.
قال الطّریحی:
وَ رُوِيَ أَنَّ مُوسَى كَانَ ذَاتَ يَوْمٍ سَائِراً وَ مَعَهُ يُوشَعُ بْنُ نُونٍ فَلَمَّا جَاءَ إِلَى أَرْضِ كَرْبَلَاءَ انْخَرَقَ نَعْلُهُ وَ انْقَطَعَ شِرَاكُهُ وَ دَخَلَ الْحَسَكُ فِي رِجْلَيْهِ وَ سَالَ دَمُهُ فَقَالَ: إِلَهِي أَيُّ شَيْءٍ حَدَثَ مِنِّي؟ فَأَوْحَى إِلَيْهِ: أَنَّ هُنَا يُقْتَلُ الْحُسَيْنُ وَ هُنَا يُسْفَكُ دَمُهُ فَسَالَ دَمُكَ مُوَافَقَةً لِدَمِهِ، فَقَالَ: رَبِّ وَ مَنْ يَكُونُ الْحُسَيْنُ؟ فَقِيلَ لَهُ: هُوَ سِبْطُ مُحَمَّدٍ الْمُصْطَفَى وَ ابْنُ عَلِيٍّ الْمُرْتَضَى، فَقَالَ: وَ مَنْ يَكُونُ قَاتِلُهُ؟ فَقِيلَ: هُوَ لَعِينُ السَّمَكِ فِي الْبِحَارِ وَ الْوُحُوشِ فِي الْقِفَارِ وَ الطَّيْرِ فِي الْهَوَاءِ فَرَفَعَ مُوسَى يَدَيْهِ وَ لَعَنَ يَزِيدَ وَ دَعَا عَلَيْهِ وَ أَمَّنَ يُوشَعُ بْنُ نُونٍ عَلَى دُعَائِهِ وَ مَضَى لِشَأْنِهِ.[1]
[1]– المنتخب: 49، عنه البحار 44: 244 ح 4، العوالم 17: 102ح 5.