دیلمی گفته است:
علی (ع) فرمود: ای شبث بن ربعی و تو ای عمرو بن حریث و پسرت محمّد و تو ای اشعث بن قیس! به خدا قسم پسرم حسین (ع) را می‌کشید. حبیبم رسول خدا (ص) به من چنین حدیث کرده است. وای بر آن‌که دشمنش رسول خدا و دخترش فاطمه باشد. چون حسین بن علی (ع) کشته شد، شبث بن ربعی، عمرو بن حریق و محمّد بن اشعث از جمله کسانی بودند که از کوفه به کربلا رفته در کربلا با او جنگیدند و او را کشتند و این یکی از نشانه‌هایش بود.
قال الدّیلمیّ:
[قال علیّ (ع):] أَمَا وَ اللَّهِ يَا شَبَثَ بْنَ رِبْعِيٍّ وَ أَنْتَ يَا عَمْرَو بْنَ حُرَيْثٍ وَ مُحَمَّدٌ ابْنُكَ وَ أَنْتَ يَا أَشْعَثَ بْنَ قَيْسٍ لَتَقْتُلُنَّ ابْنِيَ الْحُسَيْنَ (ع)، هَكَذَا حَدَّثَنِي حَبِيبِي رَسُولُ اللَّهِ (ص) فَالْوَيْلُ لِمَنْ رَسُولُ اللَّهِ خَصْمُهُ وَ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ، فَلَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ (ع) كَانَ شَبَثُ بْنُ رِبْعِيٍّ وَ عَمْرُو بْنُ حُرَيْثٍ وَ مُحَمَّدُ بْنُ الْأَشْعَثِ فِيمَنْ سَارَ إِلَيْهِ مِنَ الْكُوفَةِ وَ قَاتَلُوهُ بِكَرْبَلَاءَ حَتَّى قَتَلُوهُ. و كان هذا من دلائله.[1]
[1]– ارشاد القلوب: 277.