شیخ کلینی به سند خود از امام حسین (ع) روایت کرده:
زمانی که فاطمه (ع) رحلت فرمود، امیر المؤمنین (ع) او را پنهانی به خاک سپرد و مکان قبرش را هموار ساخت سپس برخاست و رو به قبر پیامبر اکرم (ص) کرده و گفت: درود من و دخترت که به دیدارت آمده است، بر تو باد کسی که در بقعه‌ی تو، آرمیده است. خداوند، او را برگزید تا از همگان، زودتر به تو ملحق شود ای پیامبر اکرم (ص)! صبر و شکیبایی من در فراق دختر برگزیدهف‌اندک است و در دوری سرور زنان جهان، پوستم خشک می‌شود تحمل فراق و دوری فاطمه (ع) برایم ممکن نیست و چاره‌ای ندارم، جز این‌که به صبر و شکیبایی تو، تأسی کنم این مصیبت را با عظمت مصیبت فراق تو، مقایسه کنم و خود را تسلی دهم.
ای پیامبر خدا (ص) بر من چه گذشت، آن هنگام که بدنت را با دست‌های خود به خاک می‌سپردم وروح مبارکت از تنت در حالی که به دامن گرفته بودم، پرواز می‌کرد. آری در برابر تقدیر خدای متعال، جز پذیرش و قبول، چاره دیگری نیست، چون همه‌ی ما، بندگات خداییم و به سوی او، باز می‌گردیم. اکنون، امانت تو به سویت بازگشت و گروگان دریافت نشد و زهرا (ع) نابهنگام به شهادت رسید آسمان و زمین در برابر دیدگانم، زشت گشته است.
امّا اندوه من، همیشگی است. بیداری من در شب‌های دراز، طولانی خواهد بود. هرگز، اندوه و غم از دلم بیرون نخواهد رفت تا خداوند، مرا به جوار تو برساند، اندوهی که دلم را پرخون نموده و جانم را از جای، برکنده است. چه زود میان ما، جدایی افتاد! من از این جدایی به خدای متعال شکایت می‌کنم.
به زودی دخترت تو را از آنچه این امّت بر سرش آوردند آگاه می‌سازد آن‌ها با یکدیگر همدست شدند تا دخترت را بکوبند. از او، بپرس و اصرارش کن! چرا که او با حیاست وبه آسانی دردهای دلش را بر زبان، نخواهد آورد. از او بپرس که چه اندوه‌ها در سینه، اندوخته است؟!.
خداوند، بهترین داوران است و میان او و دشمنانش، داوری خواهد کرد.
سلام و درود بر تو باد ای رسول خدا (ص)! سلام کسی که درود وداعش از روی ناچاری است نه آن‌که از جوار تو سیر و دلگیر شده باشد اگر باز می‌گردم از روی ملامت و دلگیری نیست و اگر می‌مانم از روی بدگمانی به وعده‌ی خدا، برای صبر کنندگان نمی‌باشد جای صبروی و شکیبائی نیست ولی شکیبائی از همه چیز، نیکوتر و مبارک‌تر است.
اگر بیم چیرگی دشمنان نبود در کنار قبر تو، جای می‌گرفتم و همه عمر، معتکف می‌شدم و همچون مادری که جوانش مرده باشد بر این بلا و مصیبت بزرگ می‌گریستم در پیشگاه خدای متعال، دخترت شبانه و پنهانی به خاک سپرده شد حقش از او ستانده گردید و از ارث محروم گشت، در حالی که مدّت زیادی از رحلت تو نگذشته و هنوز، یاد تو کهنه نشده بود. ای رسول خدا (ص)! شکایتم را به خدای متعال می‌برم و برای تو، بهترین آرامش و تسلیت را می‌جویم درود خدا و برکات و رضوان او بر شما باد.
في ما وقع بعد شهادتها (ع)
روی الکلینيّ:
عَنْ أَحْمَدُ بْنُ مِهْرَانَ رَحِمَهُ اللَّهُ رَفَعَهُ وَ أَحْمَدُ بْنُ إِدْرِيسَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ الشَّيْبَانِيِّ قَالَ: حَدَّثَنِي الْقَاسِمُ بْنُ مُحَمَّدٍ الرَّازِيُّ قَالَ: حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدٍ الْهُرْمُزَانِيُّ، عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع) قَالَ:[1] لَمَّا قُبِضَتْ فَاطِمَةُ (ع) دَفَنَهَا أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ سِرّاً وَ عَفَا عَلَى مَوْضِعِ قَبْرِهَا، ثُمَّ قَامَ[2] فَحَوَّلَ وَجْهَهُ إِلَى قَبْرِ رَسُولِ اللَّهِ (ص) فَقَالَ: السَّلَامُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَنِّي وَ السَّلَامُ عَلَيْكَ عَنِ ابْنَتِكَ وَ زَائِرَتِكَ[3] وَ الْبَائِتَةِ فِي الثَّرَى بِبُقْعَتِكَ وَ الْمُخْتَارِ اللَّهُ لَهَا سُرْعَةَ اللَّحَاقِ بِكَ، قَلَّ يَا رَسُولَ اللَّهِ عَنْ صَفِيَّتِكَ صَبْرِي وَ عَفَا عَنْ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ تَجَلُّدِي، إِلَّا أَنَّ لِي فِي التَّأَسِّي بِسُنَّتِكَ فِي فُرْقَتِكَ مَوْضِعَ تَعَزٍّ، فَلَقَدْ وَسَّدْتُكَ فِي مَلْحُودَةِ قَبْرِكَ وَ فَاضَتْ نَفْسُكَ بَيْنَ نَحْرِي وَ صَدْرِي،[4] بَلَى وَ فِي كِتَابِ اللَّهِ [لِي] أَنْعَمُ الْقَبُولِ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيْهِ راجِعُونَ قَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِيعَةُ وَ أُخِذَتِ الرَّهِينَةُ وَ أُخْلِسَتِ الزَّهْرَاءُ[5] فَمَا أَقْبَحَ الْخَضْرَاءَ وَ الْغَبْرَاءَ يَا رَسُولَ اللَّهِ، أَمَّا حُزْنِي فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَيْلِي فَمُسَهَّدٌ وَ هَمٌّ لَا يَبْرَحُ مِنْ قَلْبِي أَوْ يَخْتَارَ اللَّهُ لِي دَارَكَ الَّتِي أَنْتَ فِيهَا مُقِيمٌ، كَمَدٌ مُقَيِّحٌ وَ هَمٌّ مُهَيِّجٌ سَرْعَانَ مَا فَرَّقَ بَيْنَنَا وَ إِلَى اللَّهِ أَشْكُو وَ سَتُنْبِئُكَ ابْنَتُكَ بِتَظَافُرِ أُمَّتِكَ عَلَى هَضْمِهَا فَأَحْفِهَا السُّؤَالَ وَ اسْتَخْبِرْهَا الْحَالَ، فَكَمْ مِنْ غَلِيلٍ مُعْتَلِجٍ بِصَدْرِهَا لَمْ تَجِدْ إِلَى بَثِّهِ سَبِيلًا، وَ سَتَقُولُ وَ يَحْكُمُ اللَّهُ وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمِينَ.
سَلَامَ مُوَدِّعٍ لَا قَالٍ وَ لَا سَئِمٍ فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلَا عَنْ مَلَالَةٍ، وَ إِنْ أُقِمْ فَلَا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرِينَ، وَاهَ وَاهاً وَ الصَّبْرُ أَيْمَنُ وَ أَجْمَلُ وَ لَوْ لَا غَلَبَةُ الْمُسْتَوْلِينَ لَجَعَلْتُ الْمُقَامَ وَ اللَّبْثَ لِزَاماً مَعْكُوفاً وَ لَأَعْوَلْتُ إِعْوَالَ الثَّكْلَى عَلَى جَلِيلِ الرَّزِيَّةِ، فَبِعَيْنِ اللَّهِ تُدْفَنُ ابْنَتُكَ سِرّاً وَ تُهْضَمُ حَقَّهَا وَ تُمْنَعُ إِرْثَهَا وَ لَمْ يَتَبَاعَدِ الْعَهْدُ وَ لَمْ يَخْلَقْ مِنْكَ الذِّكْرُ وَ إِلَى اللَّهِ يَا رَسُولَ اللَّهِ الْمُشْتَكَى وَ فِيكَ يَا رَسُولَ اللَّهِ أَحْسَنُ الْعَزَاءِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْكَ وَ عَلَيْهَا السَّلَامُ وَ الرِّضْوَانُ.[6]
[1]. و في الامالی: عن علی بن الحسین بن علي عن أبیه الحسین (ع).
[2]. و في الامالی: فلمّا نفض یده من تراب القبر، هاج به الحزن، فارسل دموعه علی خدیه و حوّل وجهه إلی… .
[3]. و في الامالی: و حبیبتک و قرة عینک، و في نهج البلاغة: السلام علیک یا رسول الله عّني و عن ابنتک النازلة فی جوارک و السریعة اللحاق بک.
[4]. في الامالی: بعد ان فاضت نفسک علی صدری و غمضتک بیدی و تولّیت امرک بنفسی.
[5]. في الامالی و دلائل الامامه: و اختلست الزّهراء.
[6]. الکافی 1: 458 ح 3، الامالی للمفید: 281، نهج البلاغة: 319، تصحیح صبحی الصالح، الامالی للطوسی: 109 عن المفید، دلائل الامامة: 137 روضة الواعظین: 152، المناقب لابن شهر اشوب 3: 364، البحار 43: 193 عن الکلینيّ مع تفاوت في الالفاظ ـ اشرنا إلی بعضها ـ و تقطیع في نهج البلاغة و الروضة و المناقب.