همه مراجع (به جز بهجت و صافى): اگر از آلاتى است كه به لهو و حرام اختصاص دارد، نواختن آن (در هر حال) جایز نیست ؛ ولى اگر از آلات مشترك باشد، استفاده از آن به منظور منافع مشروع و حلال اشكال ندارد.[1]
آیات عظام بهجت و صافى: به طور كلى نواختن با آلات موسیقى (لهو)، حرام است.[2]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – امام، استفتاءات، ج 2، مكاسب محرمه ، س30 ؛ خامنهاى، اجوبهالاستفتاءات س1164 ؛ فاضل، جامعالمسائل، ج 1، س992 ؛ مكارم، استفتاءات، ج 1 س 524 و 525 و ج 2، س 707 و 710 ؛ تبريزى، استفتاءات، س 1054 و 1065 و صراط النجاة، ج 1، س 1005 ؛ دفتر: سيستانى، وحيد و نورى.
[2] – صافى، جامعالاحكام، ج 1 س 1003 و 1015 و 1018 ؛ دفتر: بهجت.
برچسب خوردهآلات موسیقی, آهنگ, ائمه علیهمالسلام, اجتهاد, اجتهاد و تقلید, اجناس, احکام, احکام شرعی, اختلاف نظر, اختلاف نظر مراجع, اساتید, استنباط, استنباط احكام, اصطلاح فقهى, اعتكاف, اعتكاف گناه, اعتکاف در حیاط مسجد, اهمیت اعتكاف, اهمیت روزه, پیامبر ص, پیامبر صلى الله علیه وآله, پیشینه تقلید, تقلید, تقلید از مجتهد, تلاش, جنس, حج, حكم نوازندگى, حیاط, حیاط مسجد, خمس, خمس سپرده گذارى, خمس سفر حج, دانشجو, دندان, دهان, راهنما, رژلب, روزه, روزه دار, زمان پیامبر, زیارت, سپرده گذارى, سفر حج, شامپو, عالم, عطر, عطر روزه دار, فروش, فطره, فطریه, فقیه, قصد اقامت, قطع اعتكاف, کرم, کوشش, لثه, مؤونه, ماه رمضان, ماه مبارك رمضان, متعارف, مجتهد, مراجع, مراجع تقلید, مرجع, مرجع دینی, مسجد, معمول, مکه, موسیقی, نماز, نوازندگی, نوازنده, همبستگی
