الف. محل تدریس یك شهر است.
ب. محل تدریس شهرهاى مختلف است.
امام: نماز شكسته است و روزه صحیح نیست.[1]
آیات عظام بهجت، خامنه اى، فاضل و نورى: اگر رفت و آمد حداقل تا مدتى ادامه داشته باشد – كه عرف این كار را شغل او بداند – نماز تمام و روزه صحیح است.[2]
آیه اللّه تبریزى: اگر در هفته حداقل یك بار براى تدریس، بین وطن و دانشگاه رفت و آمد مى كنند، نماز تمام و روزه صحیح است. اگر رفت و آمدشان در مدت هشت یا نه روز، یك بار انجام مى گیرد، باید احتیاط كنند ؛ یعنى، نماز را تمام و شكسته بخوانند و اگر روزه بگیرند، صحیح است و قضا ندارد.[3]
آیه اللّه سیستانى: اگر در ماه، ده روز یا بیشتر در سفر باشند و این امر در مدت یك سال، شش ماه و در مدت بیش از یك سال، تا سه ماه ادامه داشته باشد، نماز تمام و روزه صحیح است. اگر در ماه نه یا هشت روز در سفر باشند، باید احتیاط كنند ؛ یعنى، نماز را تمام و شكسته بخوانند و روزه بگیرند و قضاى آن را نیز به جا آورند.[4]
آیه اللّه وحید: اگر چهار روز در هفته را به محل تدریس رفت و آمد داشته باشند، نماز آنان تمام و روزه شان صحیح است. اگر سه روز در سفر باشند، بنابر احتیاط بین نماز شكسته و تمام جمع كنند و بنابر احتیاط روزه بگیرند و قضاى آن را نیز به جا آورند و اگر كمتر از سه روز باشد، نماز شكسته است و روزه صحیح نیست.[5]
آیه اللّه صافى: اگر رفت و آمد حد اقل براى مدت چهار ماه ادامه داشته باشد، نماز تمام و روزه صحیح است.[6]
منبع:نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاهها / مؤلف: سید مجنبی حسینی
[1] – امام، استفتاءات، ج 2، احكام مسافر، س 267.
[2] – نورى، استفتاءات، ج1 و ج2، نماز مسافر ؛ بهجت، توضيح المسائل، نماز مسافر، شرط پنجم.
[3] – استفتاءات، س 498، 472.
[4] – سيستانى، منهاج الصالحين، ج 1، صلاة المسافر، الخامس و sistani.org، نماز مسافر.
[5] – دفتر: وحيد.
[6] – صافى، جامع الاحكام، ج 1، نماز مسافر.