آن چیزی که باعث شد، قاعدتاً باید تشیّع در بقیّه‌ی مسلمین هضم می‌شد. امام آن‌ها بین بقیّه بود و هیچ زمینه‌ی بروزی نبود، تا دوباره امام سجاد، بنی هاشم هم مثل بقیّه این‌طور نماز می‌خواندند هیچ تفاوتی نبود. صدا را خفه می‌کردند و هیچ زمینه‌ی بروزی نبود. یک چیزی بود که ناموس عقاید شیعه بود و آن هم جریان فاطمیّه بود. منظور من از فاطمیّه «عملیّة» فاطمه‌ی زهرا (سلام الله علیها) بود یعنی اقدام مقابله‌ی او با سقیفه. می‌گفتند نه مثل این‌که یک تفاوتی وجود داشت.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *